2/20/09

article in mizzima Part 1

ၾကံဳရဆံုရ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး အၾကိဳကာလ
| ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၈ ရက္ ၂၀၀၉

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေဖာ္ေဖာ္၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔သည္ကား ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ေျမလတ္ေဒသ)ကို စတင္ဖြဲ႔စည္းၿပီး လႈပ္ရွားခဲ့တာ ၂ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည္ခဲ့ေသာ ေန႔တေန႔ျဖစ္ခဲ့ေပ၏။

ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ေျမလတ္ေဒသ) ဆိုတဲ့ သံဃာ့အစုအဖြဲ႔တခုကို လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေဖာ္ေဖာ္၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ လ်ဳိ႕၀ွက္စြာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေဒသဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းကိုကား ဦးဂမၻီရ (ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ-ရန္ကုန္) ႏွင့္ ဦးဣႆရိယတို႔မွ လံႈ႔ေဆာ္စည္း႐ံုးကာ ဦးဣႆရိယကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္၍ ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾက၏။



ယခုအခ်ိန္၌မူကား ထိုသို႔ ဦးေဆာင္စည္း႐ံုးခဲ့ၾကသူ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း နအဖ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း ႏွစ္ရွည္လမ်ား အက်ဥ္းစံေနၾကရၿပီျဖစ္ကာ လႈပ္ရွားခဲ့မႈ အစိတ္အပိုင္းတခ်ဳိ႕ကိုလည္း နအဖ သတင္းတပ္ဖြဲ႔မွ ေဖာ္ထုတ္သိရွိၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း လြန္ခဲ့ေသာကာလက တရား႐ံုးမ်ား၌ တရားလိုစြဲဆိုခ်က္မ်ားအရ ၾကားသိခဲ့ရ၏။

ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကေသာ သံဃာေတာ္ တခ်ဳိ႕လည္း လက္ရွိအေနအထား၌ စာေရးသူ အပါအ၀င္ လူ၀တ္လဲကာ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ဆဲ ရွိၾကသလို္ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ျဖင့္လည္း သံဃာ၀တ္ျဖင့္ စာသင္တိုက္တခ်ဳိ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ကာ ရပ္တည္လႈပ္ရွားေနၾကဆဲျဖစ္၏။

သို႔ျဖစ္၍ စာေရးသူအေနျဖင့္ တခုေသာ အခ်ဳိးအေကြ႔မွာ အာဏာရွင္ ေတာ္လွန္ေရးတည္းဟူေသာ ႏိုင္င့ံအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ တေထာင့္တေနရာက ပါ၀င္အက်ိဳးျပဳခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ရဟန္းပ်ဳိမ်ား၏ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ အစုစုအား မေပ်ာက္ပ်က္ေစလို၊ မက်န္ရစ္ေစလိုေသာ ေစတနာစိတ္ေဇာျဖင့္ တစိတ္တေဒသအရ မွတ္တမ္းစု ဂုဏ္ျပဳရင္း စာေရးသူ ၾကံဳခဲ့ဆံုခဲ့ရသည့္ ေရႊ၀ါေရာင္ မတိုင္မီကာလက ကိုယ္ေတြ႔တစိတ္တေဒသကိုလည္း ေလ့လာလိုၾကသူမ်ားအား ေလ့လာသံုးသပ္ေစလိုသည္ ျဖစ္ရကား ဤ ၾကံဳရဆံုရ ေရႊ၀ါေရာင္အၾကိဳကာလ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ကို တင္လိုက္ရပါေၾကာင္းပါ။

(ျခြင္းခ်က္အားျဖင့္) ဤစာတမ္းပါ အခ်က္အလက္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ အမည္၊ လိပ္စာတို႔သည္ကား နအဖ စစ္အာဏာပိုင္မ်ား၏ တရား႐ံုး၌ တရားလို၏ စြဲဆိုခ်က္မ်ားအတုိင္းပင္ ျဖစ္၏။

အခ်ိန္ကား … ၂၅.၁.၂၀၀၇၊ ည ၈ နာရီခန္႔

ဦးဣႆရိယသည္ စာေရးသူေနထိုင္ရာ စာသင္တိုက္သို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ေက်ာင္းတိုက္တြင္းရွိ စာသင္သား သံဃာေတာ္မ်ားအားလံုးသည္ သိမ္ေက်ာင္းေဆာင္ေပၚတြင္ (ည၀ါ) စာအံေက်ာင္းတက္ေနၾက၏။ မိမိမွာမူ က်န္းမာေရးမေကာင္းသျဖင့္ စာခ်ဆရာေတာ္မ်ားအား ေလွ်ာက္ထားကာ တပါးတည္း ေက်ာင္း(အေဆာင္)ေစာင့္ရင္း အမရပူရ မဟာဂႏၶာ႐ံု ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေရးသားစီရင္အပ္ေသာ သၿဂႋဳဟ္ ဘာသာဋီကာ က်မ္းစာအုပ္ၾကီးကို စိတ္၀င္တစား ေလ့လာေနခ်ိန္ျဖစ္၏။

ဦးဣႆရိယသည္ မိမိတပါးတည္းအား အဆင္သင့္ေတြရသျဖင့္ ၀မ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္ကာ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေျပာၾကရင္းက မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန၏ အက်ပ္အတည္း၊ အခက္အခဲမ်ားကိုပါ စကားလက္ဆံုက် ေဆြးေႏြးျဖစ္ခ့ဲၾက၏။ ဦးဣႆရိယ သည္ ထိုစဥ္က ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရိပ္သာတြင္ သီတင္းသံုး၍ မိမိတို႔စာသင္တိုက္သို႔ မၾကာခဏ ေရာက္ရွိတတ္သူျဖစ္ကာ စာသင္သားမ်ားနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္သူျဖစ္၏။

သူအား HIV ေ၀ဒနာသည္မ်ားအား တက္ၾကြစြာ ကူညီေပးရင္း ေရနံေခ်ာင္း HIV ဆရာေတာ္ဟုပင္ လူသိမ်ားခဲ့သူျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မိမိသည္လည္း သူ႔အား ပြင့္လင္းစြာ မိမိ၏ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပရင္းက လက္ေတြ႔က်သည့္ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုပါ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

ဦးဣႆရိယက "တပည့္ေတာ္တို႔ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈေတြ စလုပ္ေနၿပီဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ေျမလတ္ေဒသ)ကို စတင္ဖြဲ႔စည္းၿပီး စနစ္တက်လႈပ္ရွားဖို႔ စိတ္အားသန္တယ္။ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လည္း ၾကိဳးပမ္းစီစဥ္ေနတယ္" ဟု ရွင္းလင္းေျပာၾကားလာပါသည္။ မိမိအေနျဖင့္လည္း ထိုသို႔ေသာ အဖြဲအစည္းမ်ားမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ဖူးေသာ အေတြ႔အၾကံဳက ရွိလွသည္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ စုေပါင္းလႈပ္ရွားရသည္ကိုကား ႏွစ္ၿခိဳက္အားရမိ၏။

သို႔ျဖစ္၍ မိမိက "တပည့္ေတာ္ အရမ္းစိတ္၀င္စားတယ္ဘုရား။ ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြ ျပဳတ္က်ဖို႔နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတဲ့သူ မည္သူ႔ကိုမဆို တပည့္ေတာ္ေလးစားတယ္။ ဒီလို လုပ္ေနတဲ့သူေတြဟာ ဆိုရင္ျဖင့္လည္း ခပ္ညံ့ညံ့လူေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို တပည္ေတာ္ အေတြ႔အၾကံဳေတြအရ နားလည္သေဘာေပါက္ေစခဲ့တယ္ ဘုရား။ ဒီအတြက္ အရွင္ဘုရားတို႔ အကူအညီ လိုအပ္တာရွိရင္ေျပာပါ။ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ အခ်ိန္မေရြး ကူညီႏိုင္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္" ဟု အားေပးစကား ေျပာၾကားလိုက္၏။

ဦးဣႆရိယသည့္ကား အားရ၀မ္းေျမာက္စြာျဖင့္ "ဟုတ္ၿပီဘုရား။ တပည့္ေတာ္လည္း အရွင္ ဘုရားတို႔လို ရဟန္းပ်ဳိေလးေတြကို အားကိုးယံုၾကည္မိတာ အမွန္ပါပဲ။ တပည့္ေတာ္တို႔က ေျမလတ္အဖြဲ႔ဆိုတာကို အခုမွ စတင္ဖြဲစည္းၿပီး လႈပ္ရွားဖို႔ စီစဥ္ေနၾကတာပါ။ တျခား ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး အစရွိတဲ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ေဒသေတြ အေနနဲ႔လည္း လႈပ္ရွားမႈေတြက အထိုင္တက် ရွိေနၾကၿပီဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔က ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း အျမန္လႈပ္ရွားႏိုင္ဖို႔ အေလာတၾကီး တြန္းလုပ္ေနရတာပဲ ဘုရား။ အခု စတင္ဖြဲ႔စည္းမယ့္ ေျမလတ္အဖြဲ႔မွာလည္း အရွင္ဘုရား ပါ၀င္လႈပ္ရွားလို႔ ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔လည္း အရွင္ဘုရားကို ပါ၀င္လႈပ္ရွားေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား" ဟု စည္း႐ံုးေျပာၾကားလာခဲ့၏။

မိမိအေနျဖင့္လည္း "စိတ္ပါ၀င္စားမႈ႔ အျပည့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ေျမလတ္ေဒသ) ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလာက္နဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူးေလ။ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ၊ မူ၀ါဒေတြ၊ ဖြဲစည္းပံုေတြ စသျဖင့္ သိသင့္တာမွန္သမွ်ကို ဂဃနဏ သိထားပါမွ အလုပ္ျဖစ္မွာေပါ့။ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ အယူ၀ါဒကေတာ့ ရွင္းတယ္။ ဘာသာေရးဆိုရင္လည္း ေထရ၀ါဒစစ္စစ္ပဲဲ။ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုရင္လည္း ဒီမိုကေရစီစနစ္ကသာ တိုင္းျပည္ကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ တိုးတက္ႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာက ပါဠိစာေပကိုပဲ အဓိက ေလ့လာလိုက္စားေနတဲ့အတြက္ မ်က္ေမွာက္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကိုေတာ့ လိုက္မမွီေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားတို႔က ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆြးေႏြးျပဖို႔ လိုမယ္။ ဒါမွ တပည့္ေတာ္ အလုပ္ျဖစ္မယ္ဘုရား" ဟု ေျပာျပခဲ့၏။

ဦးဣႆရိယက "အဲဒီအတြက္ မပူပါနဲ႔ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ စီစဥ္ထားတာရွိပါတယ္။ လတ္တေလာ တပည့္ေတာ္တို႔ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို စနစ္တက် ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းေပးဖို႔ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရား တပည့္ေတာ္စဥ္းစားတာက အရွင္ဘုရားတို႔ စာေမးပြဲကလည္း နီးေနၿပီဆိုေတာ့ လိုက္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ခ်င့္ခ်ိန္ေနရတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးေပးမွာကေတာ့ ၃ ရက္၊ ၄ ရက္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ယူရင္ ျပည့္စံုသေလာက္ ျဖစ္သြားမွာပါ။ အသြားအျပန္နဲ႔ဆိုရင္ သီတင္းတပတ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးရင္ ရပါတယ္" ဟု ဆိုေလ၏။

မိမိလည္း စိတ္၀င္တစား ရွိလွသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း မိမိတို႔ အားထုတ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အစိုးရ ပါဠိပထမျပန္စာေမးပြဲ ေျဖဆိုရန္အခ်ိန္သည္္ ၂ လပတ္၀န္းက်င္သာ လိုေတာ့၏။ ထို႔အျပင္ မိမိတို႔ ေက်ာင္းတြင္း (အရည္အခ်င္းစစ္) စာေမးပြဲ ေျဖဆိုရန္ကာလဟာ ဆိုရင္လည္း ရက္ပိုင္းမွ်သာ လုိေတာ့သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ "တပည့္ေတာ္ လိုက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ တျခား သံဃာတခ်ဳိ႕ကိုလည္း လိုက္ႏိုင္ေအာင္ စည္း႐ံုးၾကည့္ပါမယ္။ ဘယ္ေနရာကို ဘယ္ေန႔သြားရမယ္ ဆိုတာကိုသာ ေျပာထားခဲ့ပါ" ဟု ဆိုေတာ့ ဣႆရိယက ''ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၃ ရက္ေန႔ေလာက္အထိ အခ်ိန္ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ ေညာင္ဦးကို ခရီးဆက္စရာ ရွိေသးလို႔ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ေရနံေခ်ာင္းကိုေတာ့ ၁ ရက္ေန႔ေလာက္ အေရာက္ျပန္လာခဲ့ပါမယ္။ သြားရမယ့္ေနရာက အတိအက် ေျပာလို႔မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အရွင္ဘုရားလည္း သိတဲ့အတုိင္းပဲ နည္းနည္းလွ်ဳိ႕၀ွက္ထားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္အနီးတ၀ိုက္ပါပဲ'' ဟု ဆိုသျဖင့္ မိမိတို႔ ဘ၀င္မက် ျဖစ္ခဲ့ရေသး၏။

အဲဒီေနာက္ မိမိသည္ ေရႊေတာင္တိုက္က ဦးသံ၀ရဆိုသူကို မျဖစ္မေန တာ၀န္ခံစည္း႐ံုးကာ၊ မိမိတို႔ တုိက္အုပ္ဆရာေတာ္အား ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမတို႔၏ အေရးတၾကီးကိစၥကို အေၾကာင္းျပ ေလွ်ာက္ထားၿပီး ၂၆ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ခင္းမွာ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သို႔ ဦး၀ိမလဆိုသူႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ ခရီးထြက္ခဲ့ပါသည္။ ဦး၀ိမလသည္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕၌ မေနေတာ့သည္ျဖစ္၍ ၎ေနထိုင္ရာ ပြင့္ျဖဴၿမိဳ႕သို႔ ၂၇ ရက္ေန႔ မနက္ေစာေစာထကာ ခရီးဆက္ခဲ့ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ဦး၀ိမလေနသည့္ ေက်ာင္းကို လိုက္လံစံုစမ္းကာ အေရာက္သြားခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းေရာက္သည္တြင္ ဦး၀ိမလႏွင့္ အဆင္သင့္ေတြ႔ရ၍ အလာပသလာပ စကားမ်ားေျပာၾကားရင္း မိမိတို႔ ဖြဲ႔စည္းလႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းစဥ္တခ်ဳိ႕အား ရွင္းလင္းေျပာျပကာ မိမိႏွင့္အတူ ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္ရန္ စည္း႐ံုးခဲ့၏။

ဦး၀ိမလသည္ မိမိႏွင့္အတူ စာသင္တိုက္တခုမွာ ေနကတည္းက မိမိ၏ ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္ကို အထုိက္အေလ်ာက္ သိထားၿပီးျဖစ္သည္

ဦးဣႆရိယသည္ ေရနံေခ်ာင္းသို႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂ ရက္ေန႔၌ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာကာ မိမိႏွင့္ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုၿပီး သြားရမည့္ ခရီးစဥ္ကို ေျပာျပပါသည္။ သူ၏ အမည္ကို ကိုေရႊမဲ ဟု ေခၚရန္ႏွင့္ ရန္ကုန္၌ မိမိတို႔ကို လာၾကိဳမည့္သူမွာ ကိုလႈိင္ဘြားဟု ေခၚေၾကာင္း၊ ကိုလႈိင္ဘြားကို ရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဖုန္းဆက္ေခၚရန္ႏွင့္ သူ၏ ဖုန္းနံပါတ္ကိုေပးကာ မိမိတို႔အား ဂ႐ုတစိုက္ မွာၾကားပါသည္။ ကိုလႈိင္ဘြား ဆိုသူမွာ ရဟန္းေတာ္တပါးပင္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား အက်ယ္တ၀င့္ ျပဳလုပ္ေနသည္ျဖစ္၍ လံုၿခံဳေရး အေျခအေနအရ လူနာမည္မ်ားျဖင့္သာ သံုးစြဲေခၚေ၀ၚေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပကာ မိမိတို႔လည္း လူအမည္မ်ား သံုးစြဲေခၚေ၀ၚဖို႔ မွာၾကားပါသည္။ ထို႔အတူ မိမိတို႔ႏွင့္ တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ သံဃာႏွစ္ပါးလည္း ပါမည္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔မွာ လံုၿခံဳေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ကားတစီးျဖင့္ သီးသန္႔ လိုက္ပါမည္ျဖစ္သည္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၅ ရက္ေန႔ နံနက္ ၄ နာရီခန္႔တြင္ မိမိတို႔သည္ ရန္ကုန္ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးကားဂိတ္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီး စိန္ေတာင္တန္း လၻက္ရည္ဆိုင္ကိုရွာကာ ကိုလႈိင္ဘြားဆီသို႔ ဖုန္းဆက္ရန္ စီစဥ္ရပါေတာ့သည္။ ဆိုင္၌ မိမိတို႔ႏွင့္ ၿမိဳ႕ခ်င္းတူေသာ္လည္း လံုၿခံဳေရး အေျခအေနေၾကာင့္ လမ္းခြဲကာ လာခဲ့ၾကေသာ ဦးေခမိက၊ ဦးေ၀ဠဳရိယတို႔ကို ေတြ႔ဆံုခဲ့ရ၏။ ၎တို႔မွ ကိုလႈိင္ဘြားဆီသို႔ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ လုပ္ၿပီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ ယခုခ်က္ခ်င္းပင္ ထြက္လာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသျဖင့္ မိမိတုိ႔အုပ္စု နံနက္စာစားရင္း ထိုင္ေစာင့္ေနၾကရသည္။

ခဏၾကာေသာ္ ဆံပင္ တလက္မနီးပါးခန္႔ ရွည္ၿပီး၊ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္ႏွာမွာ ၀က္ၿခံအျပည့္၊ အရပ္အေမာင္း ကိုယ္ေနဟန္က ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္ (ထိုင္း) ပိုးသကၤန္းကို ဂြ်တ္တက္ေအာင္ ၀တ္ထားကာ လြယ္အိတ္အ၀ါေရာင္ ခပ္ညစ္ညစ္ထဲ၌ ပစၥည္းအျပည့္ထည့္ၿပီး လြယ္ထားသည့္ ကိုယ္ေတာ္တပါးသည္ မိမိတို႔စားပြဲ၀ိုင္းသို႔ အားရ၀မ္းသာသည့္ အၿပဳံးကိုေဆာင္ကာ ၀င္ထုိင္သည္။ လမ္းခရီး၌ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမး၍ ကြမ္းတၿမံဳ႕ၿမံဳ႕၀ါးကာ မိမိတို႔အား တေလးတစား မိတ္ဆက္ပါသည္။

မိမိတို႔လည္း ကနဦးအစက မသကၤာျဖစ္ေနရာမွ သူ၏ စကားေျပာပံု တေလးတစား မိတ္ဆက္ေနပံုကို ၾကည့္ကာ ကိုလႈိင္ဘြားမွန္း သိသာလာ၍ မိမိတို႔လည္း ျပန္လည္မိတ္ဆက္ကာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ မိမိတို႔အား အခြင့္ေတာင္းကာ အျခားစားပြဲ၀ိုင္းတြင္ ထုိင္ေနေသာ ဦးေခမိကတို႔အား သြားေရာက္မိတ္ဆက္ၿပီး ခဏတျဖဳတ္ သီးခံေစာင့္ဆိုင္းရန္ ေျပာကာ မိမိတို႔စားပြဲ၀ိုင္းသို႔ ျပန္လာ၍ စကားလက္ဆံုက်ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိတို႔ စုေပါင္းေတြ႔ဆံုမည့္ ေနရာကို ေမးရာ ''ရန္ကုန္အနီးနားက ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕မွာပဲ စီစဥ္ထားပါတယ္'' ဟု ေျပာ၍ မိမိတို႔ အားမရခဲ့ပါဘူး။ ထို႔အျပင္ မယံုသကၤာကို ျဖစ္ခဲ့ရပါေသး၏။

အပိုင္း (၁) ၿပီးပါၿပီ


Read More...

article in mizzima Part 2

ၾကံဳရဆံုရ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး အၾကိဳကာလ အပိုင္း(၂)
ကိုေမာ္ | ေသာၾကာေန႔၊ မတ္လ ၀၆ ရက္ ၂၀၀၉

ကိုလႈိင္ဘြားဆိုသူႏွင့္ မိမိတို႔ စကားေျပာေနစဥ္အတြင္း စိန္ေတာင္တန္း လၻက္ရည္ဆိုင္၌ လူမ်ား စည္ကားလွပါသည္။ ထိုဆိုင္အတြင္း၌ မိမိတို႔ ထိုင္ေနစဥ္အတြင္း မိမိအပါအ၀င္ သံဃာ ၇ ပါး အာ႐ံုဆြမ္းအျဖစ္ နံနက္စာမ်ား သံုးေဆာင္လ်က္ရွိ၏။ ထိုသံဃာ ၇ ပါး ရွိရာမွ ၅ ပါးမွာ မိမိႏွင့္အတူ ေရနံေခ်ာင္းမွ အတူထြက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ကိုလႈိင္ဘြား ဆိုသည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး အပါအ၀င္ ၆ ပါးကိုသာ မိမိတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကိုယ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိထားခဲ့၏။



က်န္သံဃာတပါးမွာ သက္ေတာ္အားျဖင့္ ၆၀ ေက်ာ္၊ ၇၀ ပတ္၀န္းက်င္ရွိသည့္ ရဟန္းၾကီးတပါးျဖစ္၏။ ရဟန္းၾကီးမွာ တပါးတည္း မိမိတို႔အနီးရွိ စားပြဲတ၀ိုင္း၌ သီးသန္႔ထိုင္၍ မိမိတို႔အား မသိမသာ အကဲခတ္ေနဟန္ ရွိသည္။ ထို႔အတူ ကိုလႈိင္ဘြားကလည္း ထိုဦးဇင္းၾကီးကို မၾကာခဏ သတိျပဳကာ စူးစမ္းေနသည္ကို မိမိ ရိပ္မိလိုက္၏။ ထိုအခိုက္ မိမိစိတ္ထဲတြင္ မွတ္ယူလိုက္သည္မွာ မိမိတို႔အား စစ္ေထာက္လွမ္းေရး (သို႔) ၾကံ႕ခိုင္ေရးအဖြဲ႔က ေျခရာခံမိကာ အေယာင္ေဆာင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါးကို ထည့္ေပးလိုက္သည္ဟု တြက္ဆမိ၏။

ထိုသို႔ တြက္ဆရသည္မွာလည္း မိမိတို႔ ထြက္လာခဲ့သည့္ ေနာက္ေၾကာင္းကား စိတ္ေအးဖြယ္ရာ မရွိ၍ ျဖစ္သည္။ မိမိ ဦးဣႆရိယနဲ႔ စတင္ေတြ႔ထိ ရင္းႏွီးခဲ့စဥ္ကာလသည္ ဦးဣႆရိယအား ေရနံေခ်ာင္းရွိ နအဖ အာဏာပိုင္မ်ားမွ အခ်ိန္ျပည့္ ေစာင့္ၾကည့္တာ ခံေနရခ်ိန္ျဖစ္၏။ မိမိႏွင့္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ ေစ်းၾကီးအနီး လၻက္ရည္ဆိုင္တခု၌လည္း ၾကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဆိုသည့္ အဖြဲ႔က လူတေယာက္ ထိုသို႔ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ကာ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ကို ၾကံဳခဲ့ရဖူးသည္ျဖစ္၍ မိမိစိုးရိမ္စိတ္ ကဲေနရျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔အတူ မိမိကိုယ္တိုင္၏ ႏိုင္ငံေရး ေနာက္ခံအရလည္း စိတ္ခ်ရသည့့္ အေျခအေနမရွိ၍ ထိုသို႔ စဥ္းစားမိျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ မၾကာလိုက္ပါ ကိုလႈိင္ဘြားသည္ ထိုဦးဇင္းၾကီး စားပြဲ၀ိုင္းသို႔ ထသြားကာ သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမးၿပီး တ႐ိုတေသ ႏႈတ္ဆက္ေလေတာ့၏။ ဦးဇင္းၾကီးကလည္း ကိုလႈိင္ဘြား ဟုတ္မဟုတ္ကို ေသခ်ာေအာင္ ဆန္းစစ္ေနဟန္ရွိသည္။ ကိုလႈိင္ဘြားသည္ကား ထိုဦးဇင္းၾကီး၏ ဟန္ပန္အမူအရာကို ၾကည့္၍ သူၾကိဳဆိုရမည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါး ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္မိ၍ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မိတ္ဆက္ကာ ေနေလ၏။ ေနာက္ပိုင္း ကိုလႈိင္ဘြားက ေျပာျပမွ ၎ဦးဇင္းၾကီးမွာ ဦးဣႆရိယ၏ အစီအစဥ္နဲ႔ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွ တပါးတည္း ထြက္လာသူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။

မနက္ ၇ နာရီေလာက္တြင္ မိမိထံသို႔ ကိုလႈိင္ဘြား လက္ကိုင္ဖုန္းမွတဆင့္ ဦးဣႆရိယ ဖုန္းဆက္ပါသည္။ မိမိတို႔ အဆင္ေျပမႈ ရွိ၊ မရွိနဲ႔ လမ္းခရီး အေျခအေနတို႔ကို ေမးျမန္းၿပီး၊ မၾကာမီ သူလည္း ေရာက္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ဦးဣႆရိယမွာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၌ အေျခစိုက္ကာ HIV ေ၀ဒနာသည္မ်ားကို တစိုက္မတ္မတ္ အကူအညီေပးေနသူ ျဖစ္သည့္အတြက္ နအဖ အာဏာပိုင္မ်ားမွ သူ႔ကို အၿမဲသတိထားကာ သြားရာလာရာ ေနရာမ်ားကို စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူသည္ ၂၀၀၆ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ ရန္ကုန္တိုင္း သကၤန္းကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္ မဂၢင္ေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ကာ သီတင္းသံုးခဲ့ရသူျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ လံုၿခံဳေရး အေျခအေနအရ ရန္ကုန္သို႔ မေရာက္မီ လမ္း၌ တၿမိဳ႕၀င္ တၿမိဳ႕ထြက္ အဆင့္ဆင့္ ကားစီး၍ ေျခရာေဖ်ာက္ကာ လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္တြင္ ကိုလႈိင္ဘြားသည္ မိမိတို႔ စားပြဲ၀ိုင္းႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတေနရာတြင္ ထုိင္ေနေသာ ဒကာၾကီးတေယာက္ဆီ သြားေရာက္ၿပီး တိုင္ပင္ပါသည္၊ ထို႔အခါက်မွ ကိုလႈိင္ဘြားႏွင့္ ထိုဦးေလးၾကီးမွာ အတူလာၾကသူမ်ားျဖစ္မွန္း ရိပ္မိပါေတာ့၏။ ထုိ႔ေနာက္ မိမိအား ကားလက္မွတ္၀ယ္လိုက္ရန္ ေျပာသျဖင့္ ကိုလႈိင္ဘြားႏွင့္ အတူပါလာသူ ဦးေလးၾကီးႏွင့္ လိုက္ခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ထုိဦးေလးၾကီး၏ မွတ္ပံုတင္ကို မသိမသာ ၾကည့္မိရာမွ ထုိဦးေလးၾကီး၏ အမည္မွာ ဦးတင္ၾကြယ္ျဖစ္မွန္း သိခဲ့ရ၏။ (ထိုဦးေလးၾကီးမွာ ေနာက္ပိုင္း အရွင္ဂမၻီရ၏ ဖခင္ျဖစ္သူဟု အရွင္ဂမၻီရ အဖမ္းခံရသည့္အခ်ိန္တြင္ မိဒီယာမ်ားမွ မွားယြင္း ထုတ္လႊင့္ျခင္း ခံခဲ့ရဖူးသည့္ ကပၸိယ ဒကာၾကီးတဦးျဖစ္သည္။)

ထို႔ေန႔ ကားအဆင္မေျပသျဖင့္ ၾကည့္ျမင့္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ကိုလႈိင္ဘြား၏ မိတ္ေဆြတဦး အိမ္တြင္ မိမိတို႔ တည္းခိုခဲ့ရသည္။ ထို႔အခ်ိန္အထိ ကိုလႈိင္ဘြားဆိုသည့္ ဘုန္းၾကီး၏ ရဟန္းဘ႔ြဲေတာ္ကို မသိရေသးပါ။ ၎အိမ္တြင္ မိမိတို႔ႏွင့္အတူ မႏၲေလးမွ သံဃာ ၇ ပါးလည္း ေရာက္ရွိေန၏။ ထို႔အျပင္ သံဃဒူတအဖြဲ႔ တာ၀န္ခံ ဆရာေတာ္တပါးလည္း ထိုအိမ္၌ ရွိေန၏။

မိမိတို႔ အိမ္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ကိုလႈိင္ဘြားသည္ မႏၲေလးက သံဃာတပါးႏွင့္အတူ ဖုန္းမက္ေဆ့ခ်္အရ အျပင္သို႔ ထြက္သြားပါသည္။ မိမိတို႔ ေရာက္ရွိေနရာျဖစ္သည့္ ကိုလႈိင္ဘြား၏ မိတ္ေဆြအိမ္သည္ ပထမအလႊာရွိ သာမန္ တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးတခုသာ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ မိမိတို႔ သံဃာ ၁၀ ပါးေက်ာ္ႏွင့္ လူတခ်ဳိ႕အတြက္ အလြန္က်ဥ္းက်ပ္လွပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုလႈိင္ဘြားမွ လံုၿခံဳေရးအရ အျပင္ကို အုပ္စုလိုက္မထြက္ၾကဖို႔နဲ႔ ၀ရန္တာမွာလည္း အုပ္စုလိုက္ ထြက္မထိုင္ဖို႔ မွာၾကားခဲ့သည့္အတြက္ မိမိတို႔အဖို႔ ေနရထိုင္ရတာ အေတာ္ကို အခက္ေတြ႔ေနရပါေတာ့သည္။

ထိုေန႔ ေန႔ခင္း ၂ နာရီ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္တြင္ ကိုလႈိင္ဘြား ျပန္ေရာက္လာပါသည္။ သူႏွင့္အတူ လူတဦးလည္း ပါလာခဲ့သည္။ ထိုလူမွာလည္း ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွ လတ္တေလာ လႈပ္ရွားေနသူျဖစ္၏။ ထိုလူအား ပန္းခ်ီဆရာတဦးျဖစ္ေၾကာင္း ကိုလႈိင္ဘြားက မိတ္ဆက္ေပးၿပီး သူ႔အား ပန္းခ်ီးဆရာဟုသာ ေခၚေ၀ၚသံုးစဲြပါသည္။ ထိုပန္းခ်ီဆရာမွ မိမိတို႔အား ကိုလႈိင္ဘြား၏ မိတ္ေဆြအိမ္၌ က်ဥ္းက်ပ္မည္စိုး၍ သူ႔အိမ္တြင္ ညအခါ သံဃာတခ်ဳိ႕ လာေရာက္က်ိန္းစက္ဖို႔ ပင့္ေလွ်ာက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုလႈိင္ဘြားက မိမိတို႔၏ လံုၿခံဳေရးအား စိတ္မခ်သည္ျဖစ္၍ သူ႔မိတ္ေဆြအိမ္၌ သူႏွင့္အတူ က်ိန္းစက္္ရန္သာ စီစဥ္ၿပီး၊ မိမိတို႔အား ညပိုင္း ဆားဗီးယား၊ ခ်ီလီ၊ ေတာင္အာဖရိက အစရွိသည့္ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ အာဏာရွင္အား ေအာင္ပြဲခံခဲ့သည့္ အေျပာင္းအလဲ မွတ္တမ္းမ်ားကို ၾကည့္႐ႈခဲ့ရ၏။

ထိုေန႔ည၌ မိမိတို႔ ညဥ့္နက္သည္အထိ မအိပ္ျဖစ္ခဲ့ၾက၍ ကိုလႈိင္ဘြားႏွင့္လည္း စကားအမ်ားအျပား ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊ ထိုသို႔ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ရာမွ ကိုလႈိင္ဘြားသည္ မိမိတုိ႔ႏွင့္ စေတြ႔ခဲ့စဥ္က မိမိတို႔ေခတ္ ရဟန္းပ်ဳိတပါး၏ ေနပံုထိုင္ပံု ၀တ္စားဆင္ယင္ပံုႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္၍ကား - ပံုစံ ေပတိေပစုတ္ ႏိုင္သေလာက္ စိတ္ထားျဖဴစင္သူ၊ အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္သူတဦးျဖစ္ၿပီး၊ စကားေျပာရာ၌လည္း ေအးေဆးတည္ၿငိမ္မႈ အျပည့္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ပါဠိစာေပႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ႏွံ႔စပ္ကြ်မ္းက်င္သူျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္၊ ထို႔အျပင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ခံယူခ်က္ႏွင့္ ခံစားခ်က္ ေပါင္းစပ္ကာ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ကိုင္ေနသူျဖစ္ေၾကာင္း ထိုစဥ္က မွက္ခ်က္ခ်မိခဲ့၏။

၆ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္း၌ ကိုလႈိင္ဘြား၏ ဖိတ္ၾကားမႈျဖင့္ ညီညီေဇာ္ ဆိုသူ လူငယ္တေယာက္ မိမိတို႔ႏွင့္ လာေရာက္ေတ႔ြဆံုကာ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အခ်က္အလက္တခ်ဳိ႕ကို ရွင္းလင္းေဆြးေႏြးျပသည္။ ထိုလူငယ္သည္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိတို႔ႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံရာတြင္ ႐ိုေသေလးစားမႈ အျပည့္ရွိကာ ဘာသာေရးအရ ခြဲျခားမႈ အထူးတလည္ မရွိသူျဖစ္သည္။ သူသည္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ပညာေပးေရးလုပ္ငန္းကို လူထုအတြင္းသို႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စိမ့္၀င္ကာ လူတိုင္းလူတိုင္း ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကိုယ္အရယူ၍ သူတပါးကိုလည္း မထိခိုက္ေအာင္ စနစ္တက် အသံုးခ်တတ္ေစဖို႔ကို တစိုက္မတ္မတ္ ပညာေပးခ်င္သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္လည္း မ်က္ေမွာက္ေခတ္ မိမိတို႔ တိုင္းျပည္၌ လိုအပ္ေနသည့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အလုံးစံု ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးကိုသာ အထူးတလည္ ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ကိုင္ခ်င္ေၾကာင္း ဘာသာေရးအရ ခြဲျခားမႈ၊အစြန္းေရာက္မႈတို႔ကို မလိုလားေၾကာင္း မိမိတို႔အား ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ကိုလႈိင္ဘြားမွ နာရီပိုင္း ေဆြးေႏြးပြဲကို အဆံုးသတ္ကာ မိမိတို႔ ခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေစပါသည္။ သြားရမည့္ ခရီးစဥ္ကိုလည္း အေသးစိတ္ ေျပာျပပါသည္။ ထိုမေ၀းလွသည့္ ခရီးစဥ္မွာ မိမိတို႔အား ကိုလင္း ဆိုသူမွ တာ၀န္ခံေခၚမွာျဖစ္ျပီး ညီညီညြတ္ညြတ္ ရွိၾကရန္ႏွင့္ ကိုလင္း၏ အရိပ္အေျခကိုၾကည့္ကာ ပါးပါးနပ္နပ္ ရွိၾကဖို႔ကိုလည္း အေလးထားမွာၾကားပါသည္။ မၾကာမီမွာပင္ မိမိတုိ႔ ၃ ပါး တတြဲစီခြဲကာ ခရီးထြက္ခဲ့ရပါေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္္ ရန္ကုန္ႏွင့္ သိပ္မေ၀းလွသည့္ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕၏ ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြပ္တခုရွိ အိမ္ၾကီးတအိမ္သို႔ မိမိတို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ မိမိတို႔ထက္ အရင္၌ကား သံဃဒူတ တာ၀န္ခံဆရာေတာ္ႏွင့္ ဦးဣႆရိယတို႔ ေရာက္ရွိေနၾကၿပီး၊ မႏၲေလးက ကို္ယ္ေတာ္မ်ားကိုပါ အဆင္သင့္ ေတြ႔ခဲ့ရ၍ မိမိတို႔ ပိုမိုအားတက္ခဲ့ရပါသည္။

၈ ရက္ေန႔ နံနက္ ၉ နာရီခန္႔ကစ၍ မိမိတို႔ လူထုစည္း႐ံုးေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ ေဆြးေႏြးရာတြင္ လူထုတြင္းသို႔ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ႏိုင္မည့္ နည္းနာမ်ားကို အေသးစိတ္ ေလ့လာသံုးသပ္ခဲ့ၾက၏။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲကို သံဃာ ၁၄ ပါး ပတ္၀န္းက်င္ခန္႔ႏွင့္ အျခား ဒကာ ၄ ဦးတို႔လည္း တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲအား ၄ ရက္တိုင္တိုင္ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ၾကၿပီး၍ ေဆြးေႏြးပြဲ ေအာင္ျမင္သည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဦးဣႆရိက စကားရည္လုပြဲတခုလုပ္ဖို႔ အဆိုျပဳလာခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔အတူ မိမိတို႔အား ကိုလႈိင္ဘြားမွ ေပးလိုက္ေသာ စာကိုျပ၍ အေလးအနက္ဖတ္႐ႈကာ လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားၿပီး အဆင္ေျပရင္ျဖင့္ ယေန႔ည အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကရန္ ေျပာခဲ့ပါသည္။

ထိုစာထဲ၌ ပါ၀င္ေသာ အဓိက အခ်က္အလက္မ်ားမွာ ကိုလႈိင္ဘြားသည္ က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့ေနသည္ျဖစ္၍ မိမိတို႔အား ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လိုက္မပို႔ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ထိုသို႔ လိုက္မပို႔ႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ သူ႔အေနျဖင့္ အထူးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိေၾကာင္းကို အစခ်ီၿပီး မိမိတို႔ လတ္တေလာ ေဆြးေႏြးေနေသာ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္မ်ားကို စနစ္တက် အေလးအနက္ထားကာ ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းၾကရန္ႏွင့္ ဤေဆြးေႏြးပြဲၿပီး၍ မိမိတို႔ ေနရပ္ေဒသကို မျပန္ခင္ကာလအတြင္း မိမိတို႔ ေျမလတ္အုပ္စုအေနျဖင့္ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ေျမလတ္) ဆိုသည့္ အမည္နာမတခုကို အသံုးျပဳကာ စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုေၾကာင္း၊ ဤသို႔ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိး၊ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအက်ဳိးကို စနစ္တက် အေကာင္အထည္ေဖာ္ကာ အက်ဳိးျပဳႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ဟု သူ႔အေနျဖင့္ အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ေနပါေၾကာင္းမ်ား ပါ၀င္ၿပီး၊ သမဂၢရန္ပံုေငြအျဖစ္လည္း ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားမွ လႉဒါန္းၾကဖို႔ အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္းကိုလည္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။

ထိုသမဂၢ ရန္ပံုေငြမ်ားေပၚ မူတည္ၿပီး၊ သမဂၢလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လိုအပ္သည္မ်ားကိုလည္း ၎အေနျဖင့္ ထည့္၀င္ကူညီသြားႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားမည္ဟု အဆံုးသတ္ထားကာ ပံု ဦးဂမၻီရ (ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ-ရန္ကုန္) ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္လက္မွတ္ထိုးကာ မိမိတို႔အား လမ္းညႊန္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က်မွသာလွ်င္ ကိုလႈိင္ဘြား ဟူေသာ ဘုန္းၾကီးတပါး၏ ဘြဲ႔ေတာ္မွာ ဦးဂမၻီရျဖစ္ေၾကာင္းကို မိမိတို႔ သိခဲ့ရ၏။

ထို႔ေနာက္ကား မိမိတို႔အားလံုး ညိႇႏိႈင္းကာ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ လူမ်ားထက္ လူထုစည္း႐ံုးေရးကို ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ကို အေၾကာင္းတင္ၿပီး၊ အုပ္စုႏွစ္ခုခြဲ၍ အုပ္စုတခု၌ သံဃာ ၃ ပါး ပါ၀င္ၿပီး က်န္သံဃာမ်ားႏွင့္ လူမ်ားကို အဆံုးအျဖတ္ အမွတ္ေပးဒိုင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ အျပန္အလွန္ ျငင္းခံုေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ မိမိႏွင့္ ဦး၀ိမလ အပါအ၀င္ သံဃာသံုးပါးက သံဃာေတာ္မ်ားဘက္မွ ကာကြယ္ေျပာဆိုကာ ဦးဣႆရိယႏွင့္ မန္းသံဃာတခ်ဳိ႕က လူမ်ားဘက္မွ ခုခံေျပာဆိုၿပီး၊ ျငင္းခံုေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ထိုစကားရည္လုပြဲသည္ကား မိမိအေနျဖင့္ သကၤန္း၀တ္ကာလ ၅ ႏွစ္ ရဟန္း၀ါ ၂ ၀ါအတြင္း ပထမဦးဆံုး အေတြ႔အၾကံဳပင္ ျဖစ္ခဲ့၏။

Read More...

article in mizzima Part 3

ၾကံဳရဆံုရ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး အၾကိဳကာလ - အပိုင္း (၃)
ကိုေမာ္ | အဂၤါေန႔၊ မတ္လ ၃၁ ရက္ ၂၀၀၉

ထိုစကားရည္လုပြဲ ၿပီးဆံုး၍ကား ခဏၾကာမွ် အနားယူၿပီးေနာက္ မိမိတို႔ ေျမလတ္ သံဃာေတာ္မ်ား စုစည္းၾကကာ ဦးဂမၻီရ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ျဖင့္ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို အသံုးျပဳၿပီး သံဃာ့ အစုအဖြဲ႔ေလးတခုကို ခိုင္မာစြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ခဲ့ၾကၿပီး၍ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသမ်ား၌ အဖြဲ႔ဝင္ သံဃာအမ်ားစု၏ သေဘာတူညီမႈကိုရယူကာ ႏိုင္ရာတာဝန္ အသီးသီးကို ခြဲေဝယူၾကၿပီးေနာက္ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ေျမလတ္ေဒသ) ဆိုတဲ့ ေဒသဆိုင္ရာ အစုအဖြဲ႔ေလးကို ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။


ထိုေဒသဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္း၌ _

1. ဦးဣႆရိယ (ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း) - အေထြေထြတာဝန္ခံ (လက္ရွိ အက်ဥ္းေထာင္)
2. ဦးဝါယမသာရ - တြဲဖက္တာဝန္ခံ (စာေရးသူ)
3. ဦးသီလာနႏၵ - စည္း႐ံုးေရးတာဝန္ခံ
4. ဦးဝိမလ - စည္း႐ံုးေရးတာဝန္ခံ
5. ဦးသံဝရ - စည္း႐ံုးေရး တာဝန္ခံ
6. ဦးဣႏၵာစာရ - ဘ႑ာေရး တာဝန္ခံ
7. ဦးေခမိက - ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္ခံ
8. ရွင္ေဝဠဳရိယ - ေရနံေခ်ာင္း တို႔ႏွင့္ ေတာင္တြင္းၾကီးၿမိဳ႕နယ္ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕နယ္

စည္း႐ံုးေရး တာဝန္ခံဆရာေတာ္မ်ား အပါအဝင္ သံဃာေတာ္ စုစုေပါင္း ၁၁ ပါးက အသီးသီးေသာ တာဝန္မ်ားကို ခြဲေဝယူၾကကာ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ ည ၇ နာရီဝန္းက်င္ခန္႔တြင္ ေအာင္ျမင္စြာ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ပခုကၠဴၿမိဳ႕နယ္က သံဃာတခ်ဳိ႕ႏွင့္ စလင္းၿမိဳ႕နယ္ သံဃာတခ်ဳိ႕ကို မိမိအေနျဖင့္ လတ္တေလာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးႏိုင္ရန္ အခက္အခဲရွိေနသည္ျဖစ္၍ တာဝန္ေပးၿပီး ထည့္သြင္းဖြဲ႔စည္းဖို႔္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဦးဣႆရိယႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္သာ လ်ာထားသတ္မွတ္ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဦးဣႆရိယက “ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ ေျမလတ္အဖြဲ႔၏ ပထမဦးဆံုး လႈပ္ရွားမႈအေနျဖင့္ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ေတာ္ပါ ေမတၱာသုတ္ ေဒသနာေတာ္ႏွင့္ ေမတၱာဘာဝနာကို မိမိတို႔ တာဝန္ယူရာ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးရွိ ေစတီပုထိုးမ်ား၌ မိမိတို႔ ေဒသအတြင္း သံဃာေတာ္မ်ားကို စုစည္းကာ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျပီး ေမတၱာပို႔သေသာ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲမ်ားကို လျပည့္လကြယ္ေနတိုင္း ျပဳလုပ္ၾကရန္” တိုက္တြန္းေျပာဆိုခဲ့သည္။ မိမိအေနျဖင့္လည္း “ေကာင္းပါတယ္ လုပ္ရမွာေပါ့” ဟုသာ သေဘာထားေပးျဖစ္ခဲ့၏။

ထို႔ေနာက္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ရက္ေန႔၌ မိမိတို႔ ေဆြးေႏြးပြဲဆိုင္ရာ ေခါင္းစဥ္တခုကို ထပ္မံေလ့လာ ေဆြးေႏြးႏိုင္ဖို႔ တိုင္ပင္ခဲ့ၾက၏။ ထိုသို႔ တိုင္ပင္ရာတြင္ သံဃာတခ်ဳိ႕က ၎တို႔၏ ပါဠိပထမျပန္ စာေမးပြဲ နီးလာသည္ျဖစ္၍ မိခင္စာသင္ေက်ာင္းတိုက္မ်ားသို႔ အေစာတလ်င္ ျပန္ၾကြရန္ စိတ္အားသန္ေနၾကသည္။ မိမိအပါအဝင္ သံဃာတခ်ဳိ႕အေနျဖင့္ကား ရက္အနည္းငယ္ခန္႔ အခ်ိန္ယူၿပီး ထပ္မံေလ့လာကာ ေဆြးေႏြးလိုစိတ္ ျပင္းထန္ေနခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျပန္ၾကြလိုၾကသည့္ သံဃာတခ်ဳိ႕ကို ျပန္လည္ၾကြခ်ီၾကဖို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ၾကကာ ျပန္မၾကြလိုဘဲ ဆက္လက္ေလ့လာ ေဆြးေႏြးလိုၾကသည့္ သံဃာတခ်ဳိ႕လည္း ေနခဲ့ၾကဖို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရ၏။

ဆြမ္းကြမ္းကိစၥႏွင့္ အျခား လိုအပ္သည္မ်ားကို တာဝန္ယူကာ လႉဒါန္းေနၾကေသာ ဒါယိကာမ်ားကုိလည္း၊ ျပန္ၾကြမည့္သံဃာေတာ္မ်ား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔စြာ ျပန္ၾကြႏိုင္ေစေရးအတြက္ ခရီးစရိတ္၊ အသံုးစရိတ္မ်ားႏွင့္ အျခား မိမိတို႔ သဒၶါတရား ထက္သန္မႈအေပၚ အေျခခံ၍ လႉဒါန္းဖြယ္ရာမ်ားကို လႉဒါန္းပူေဇာ္ၾကရန္ တိုက္တြန္းၿပီး က်န္ရွိသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္လည္း ဆြမ္းကြမ္းကိစၥကို ဆက္လက္စီမံႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ရ၏။

ထို႔ေနာက္ သံဃာ့ဒူတ တာဝန္ခံဆရာေတာ္ အပါအဝင္ မိမိတို႔ ေျမလတ္အဖြဲ႔ဝင္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ မန္းသံဃာတခ်ဳိ႕ စုစည္းကာ ႏိုင္ငံေရးအံတုမႈဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္တခုကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ထပ္မံေလ့လာ၍ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေလ့လာေဆြးေႏြးပြဲ၌ နအဖ စစ္အစိုးရကုိ အၾကမ္းမဖက္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ အတိုက္အခံျပဳ အံတုကာ နာခံမႈကို ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အျခား ေလ့လာဖြယ္ရာ အျဖာျဖာတို႔ကို စုေပါင္းေလ့လာ၍ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို ေလ့လာေဆြးေႏြးပြဲကုိ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ဒုတိယပတ္ အကုန္ထိ ေလ့လာသံုးသပ္ခဲ့ၾကၿပီး ေဖေဖာ္ဝါရီလ တတိယအပတ္အတြင္း ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လာခဲ့ၾက၏။ ရန္ကုန္၌ ဦးဂမၻီရ၏ တာဝန္ယူဧည့္ခံမႈျဖင့္ တည္းခိုလည္ပတ္ကာ အရွင္ဂမၻီရႏွင့္လည္း ႏိုင္ငံေရးအရ လက္ေတြ႔က်သည့္ ေရရွည္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ရင္းႏွီးပြင့္လင္းစြာ ထပ္မံေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိမိတို႔ ေနထိုင္သီတင္းသံုးရာ ေျမလတ္ေဒသသို႔ အသီသီးျပန္ၾကြခဲ့ၾက၏။

တေပါင္းလျပည့္ေန႔ မတိုင္မီ ရက္အနည္းငယ္သာ လိုအပ္လာခ်ိန္မွ ဦးဣႆရိယနဲ႔ မိမိ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ ျပန္ရခဲ့ပါသည္။ ဦးဂမၻီရ လက္ကိုင္ဖုန္းမွတဆင့္ ဦးဣႆရိယနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ရာက မိမိတို႔ကုိ ေမတၱာပို႔သေသာ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲကို တေပါင္းလျပည့္ေန႔မွ အစျပဳၿပီး လျပည့္လကြယ္ေန႔တိုင္း ပံုမွန္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့ပါသည္၊ ထို႔အျပင္ ပါဝင္သည့္ သံဃာထု အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး အုပ္စုခြဲကာ အေသးစား လႈပ္ရွားမႈေလးက အစျပဳ၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပါဝင္လႈပ္ရွားႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ၾကရန္ တိုက္တြန္းခဲ့၏။ မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံုမ်ားကိုလည္း ႐ိုက္ကူးထားၾကရန္ ေျပာၾကားခဲ့ပါေသးသည္။

မိမိအေနျဖင့္လည္း “ေကာင္းပါးတယ္ အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ့္သံဃာထုအတြင္း မိမိတို႔ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္္တတ္လာျခင္း အစရွိတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ အေလ့အထေလးတခု (သို႔မဟုတ္) အသိစိတ္ဓာတ္ေလးတခုေတာ့ ျဖစ္သြားႏိုင္မွာပါ” ဟု ေျပာၾကားကာ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့လိုက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မိမိတို႔ ေျမလတ္အဖြဲ႔ စည္း႐ံုးေရး တာဝန္ခံ ရဟန္းပ်ဳိမ်ား အေျခစိုက္ရာ ေဒသမ်ားသို႔ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းပြဲေလးမ်ားကို အသီးသီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ ျပဳလုပ္ၾကရန္ႏွင့္ မွတ္တမ္းတင္ ဓာတ္ပံုမ်ားကိုလည္း ႐ိုက္ကူးထားၾကရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ရ၏။

ထို႔ေနာက္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔မွစကာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ေပၚရွိ ေလာကမွန္ကင္းဘုရား ေက်ာက္စာ႐ံုဘုရား၊ (ရွစ္မ်က္ႏွာ) စေနနံဘုရားတို႔၌ “ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဗမာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” အတြက္ ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံကို ကိုင္စြဲကာ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ ေမတၱာပို႔သေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို သံဃာအပါး ၃ဝ ခန္႔ႏွင့္အတူ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။

ထို ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲအတြက္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ မနက္ပိုင္းတြင္မွ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ေပၚ စာသင္တိုက္ အသီးသီးရွိ မိမိႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ရာ သံဃာတခ်ဳိ႕ကို စည္း႐ံုးလႈံ႔ေဆာ္ကာ ညေန ဆုေတာင္းပြဲမစမီ မိမိတို႔ သတ္မွတ္ျပင္ဆင္ထားရာ ေစတီမ်ားသို႔ အခ်ိန္မီ ၾကြေရာက္ၾကရန္ တိုက္တြန္းေလွ်ာက္ထားခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ မိမိတို႔ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းမႈျပဳရာတြင္ အခ်ဳိရည္ အစရွိေသာ ဝတၳဳပစၥည္းမ်ား လႉဒါန္းေထာက္ပံ့ၾကမည့္ အလႉရွင္မ်ားထံသို႔လည္း အခ်ိန္မီ သြားေရာက္အေၾကာင္းၾကားကာ စည္း႐ံုးျပင္ဆင္ခဲ့ရ၏။

တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ညေန ၅ နာရီအခ်ိန္ခန္႔မွ စတင္ကာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ ေလာကမွန္ကင္းေစတီတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ကာ သံဃာ ၈ ပါးႏွင့္အတူ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခဲ့သလို ေက်ာက္စာ႐ံုဘုရားအတြင္း၌လည္း ဦးသံဝရ ဦးေဆာင္ကာ သံဃာ ၉ ပါး၊ (ရွစ္မ်က္ႏွာ) စေနနံဘုရားတို႔၌လည္း ဦးေခမိက ဦးေဆာင္ကာ သံဃာ ၆ ပါးႏွင့္အတူ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခဲ့ၾကသလို အျခားေစတီ အသီးသီး၌လည္း တာဝန္ခံ သံဃာေတာ္မ်ားမွ ဦးေဆာင္ကာ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခဲ့ၾကသည္။ ထို ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲမ်ားကုိ သီတင္းတပတ္ ဥပုသ္ေန႔တိုင္း တညီတညြတ္တည္း အပတ္စဥ္ စုစည္းျပဳလုပ္ခဲ့ၾက၏။ အျခား ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီး၌လည္း တာဝန္ခံ သံဃာေတာ္မ်ားမွ ဦးေဆာင္ကာ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ ေမတၱာပို႔သေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အပတ္စဥ္ ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ၾကားသိခဲ့ရ၏။

ဦးဂမၻီရႏွင့္ မိမိတို႔ ရန္ကုန္၌ ေတြ႔ဆံုစဥ္က ဦးဂမၻီရဆီ၌ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ေလ့လာဖြယ္ရာ စာအုပ္စာေပ အမ်ားအျပားရွိသည္ဟူ၍ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။ မိမိကလည္း စာဖတ္ဝါသနာပါသည့္အျပင္ ႏိုင္ငံ့အေရးနဲ႔ ပတ္သက္၍လည္း တက္ၾကြမႈ ရွိေနသည္ျဖစ္၍ ေလ့လာခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည့္အခါ ဦးဂမၻီရက သူ႔အေနျဖင့္ မိမိတို႔ ပါဠိပထမျပန္ စာေမးပြဲၿပီးသည့္အခါ စီစဥ္ေပးႏိုင္ပါသည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့ဖူးေသာ စကားရပ္ကို အေျခခံကာ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔၌ စေလၿမိဳ႕မွ ဦးဂမၻီရထံ ဆက္သြယ္အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ မိမိစာေမးပြဲ ေျဖဆိုၿပီးၿပီျဖစ္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ လာေရာက္ႏိုင္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဦးဣႆရိယမွတဆင့္ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ဦးဂမၻီရက သူ ခရီးထြက္စရာ အေၾကာင္းကိစၥ ေပၚလာသည္ျဖစ္၍ တပတ္ေလာက္ ေစာင့္ပါရန္ မိမိထံ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ မိမိလည္း မင္းဘူးႏွင့္ စလင္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ခရီးထြက္ခဲ့၏။

ဧၿပီလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္၌ ဦးဂမၻီရ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနၿပီဟု အေၾကာင္းၾကား၍ စလင္းၿမိဳ႕နယ္မွအျပန္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ရန္ကုန္သို႔ ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ ဧၿပီလ ၁၁ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ ၃ နာရီေလာက္က်မွ ဦးဂမၻီရႏွင့္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ ရခဲ့၏။ မိမိ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားရာတြင္ ဦးဂမၻီရက သူ ယခုေလာေလာဆယ္ အစည္းအေဝးတခု ရွိေနသည္ျဖစ္၍ သည္းခံၿပီး နာရီဝက္ခန္႔ ေစာင့္ရန္ႏွင့္ မိမိအတြက္လည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ သူ စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေျမနီကုန္း ကားမွတ္တိုင္အနီး ေလာကနတ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၌ အခ်ိန္းအခ်က္ ျပဳလုပ္ကာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္၏။ တနာရီ ဝန္းက်င္ခန္႔ၾကာမွ ဦးဂမၻီရ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိလက္ကို ဆြဲကာ အေရးတၾကီး ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ ကိစၥရွိ၍ တာေမြေစ်းေရွ႕သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္လာခဲ့ၾက၏။

တာေမြဗလီ အနီးအနားရွိ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တခု၌ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနေသာ အယ္ဒီတာတဦးႏွင့္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္စရာ ရွိေနသည္ျဖစ္၍ မိမိက တျခားစားပြဲဝိုင္းသို႔ ေရွာင္ေပးခဲ့ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ည ၁၁ နာရီခန္႔မွ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေရာက္ရွိၾကကာ အလုပ္သမားအေရး လႈပ္ရွားေနၾကသူ လူငယ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ ထန္းေျခာက္ပင္ေကြ႔အနီး ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ သူတို႔အေနျဖင့္ ေငြေၾကးတခ်ိဳ႔အတြက္ အခက္အခဲရွိေနသျဖင့္ ဦးဂမၻီရမွ ေခတၱ အကူအညီေပးကာ ေျပလည္ေစၿပီးေနာက္ ည ၁၂ နာရီခန္႔တြင္မွ မိမိတို႔ ေရႊျပည္သာ ဆရာစံရပ္ကြက္္ရွိ ဒါယကာတဦး ေနအိမ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့၏။

ထို႔ေနာက္ မိမိသည္ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ဆရာစံရပ္ကြက္္ရွိ ဦးဂမၻီရ ေခတၱ သီတင္းသံုးရာ ဒါယကာတဦး အိမ္တြင္ပင္ ဦးဂမၻီရႏွင့္အတူ ေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအိမ္၌ သထံုၿမိဳ႕မွ ရဟန္းပ်ဳိတပါးလည္း ဦးဂမၻီရႏွင့္ အတူေနကာ ႏိုင္ငံေရးအရ စည္း႐ံုးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္လ်က္ရွိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဦးဂမၻီရ၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားႏွင့္ အသံဖိုင္မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္မွာ မိမိ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး၍ ဦးဂမၻီရထံ ဖုန္းဆက္စဥ္ အခ်ိန္က ပုညကရ ရဟန္းငယ္မ်ားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းရန္ ေဆြးေႏြးၿပီး အျပန္အလွန္ အၾကံျပဳေနၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရ၏။

ထို ပုညကရ ရဟန္းငယ္မ်ား သမဂၢသည္ သံဃာထုအခြင့္အေရးကို ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီ ကာကြယ္ရန္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ား၏ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရး အစရွိေသာ အေရးကိစၥ အက်ပ္အတည္းမ်ားမွ အၾကမ္းမဖက္ဘဲ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔စြာ လြန္ေျမာက္ႏိုင္ေစေရးအတြက္ သံဃာထုအေနျဖင့္ ၾကားဝင္ေစ့စပ္ ညိႇႏႈိင္းေေပးရန္ ရည္ရြယ္ဖြဲ႔စည္းေၾကာင္းမ်ား ပါရွိပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က ဦးဂမၻီရသည္ ႏိုင္ငံေရးသမား အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ကာ သံဃာထုအတြင္း၌လည္း ႏိုင္ငံေရးအရ အေတာ္ဝင္ဆံ့ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။ ထ႔ိုအတူ သံဃာထုအတြင္း စည္း႐ံုးလံႈ႔ေဆာ္မႈမ်ားကိုလည္း အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ပူးတြဲကာ အဆက္မျပတ္ အေလးအနက္ လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိ၏။ ထို႔အျပင္ လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းႏိုင္ခဲ့ကာ သူတို႔ႏွင့္ပင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီး လႈပ္ရွားမႈမ်ဳိးစံုကို ေနာက္ကြယ္မွ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့၏။

ထိုစဥ္က ဦးဂမၻီရႏွင့္ မိမိတို႔ အတူေနထိုင္ခဲ့ရာ ကာလအတြင္း မနက္ ၉ နာရီေလာက္တြင္ ေရႊျပည္သာအိမ္မွ ထြက္ကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း ေနရာအႏွံ႔ ေျခဆန္႔ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ ထိုသို႔ ေျခဆန္႔မိရာအခ်ိန္၌ မိမိတို႔ ခ်ိတ္ဆက္မိရာ သံဃာထု၊ လူငယ္ထုမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ့သည္မ်ားရွိသလို ကိစၥအေထြအထူး မရွိသည့္ အခ်ိန္တခ်ဳိ႕တြင္ကား ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ လွည္႔လည္ကာ လူထုတြင္း အေျခအေနမ်ားကို ေလ့လာျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ေလ့လာၿပီးေနာက္ ည ၁ဝ နာရီ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွ ပံုမွန္ဆိုသလို အိမ္ျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ မိမိတို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္လည္း အိပ္ရာမဝင္ႏုိင္ၾကေသးဘဲ မိမိတို႔ ၿမိဳ႕တြင္း လွည့္လည္စဥ္က လူထုတြင္း အေတြ႔အၾကံဳ၊ မိမိတို႔ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့ရာ ေက်ာင္းတိုက္မွ သံဃာထု အေျခအေနအျပင္ မိမိတို႔ ေတြ႔ၾကံဳဆံုဖူးခဲ့ရာ နယ္ေဒသအသီးသီး၏ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား အစရွိေသာ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားကိုလည္း ကြမ္းတၿမံဳ႕ၿမံဳ႔ဝါးရင္းက ေဆြေႏြးဖလွယ္ၾကကာ နံနက္ ၁ နာရီ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွ မိမိတို႔ ၃ ပါး ပံုမွန္ အိပ္ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။

မိမိေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာမီ သထံုၿမိဳ႕က မိမိတို႔ႏွင့္ အတူေနသူ ကိုယ္ေတာ္တပါး ကိစၥတခုျဖင့္ ခရီးထြက္သြားခဲ့၍ မိမိႏွင့္ ဦးဂမၻီရ ႏွစ္ပါးတည္းသာ က်န္ရွိခဲ့ကာ ဆြမ္းကြမ္းကိစၥ အဝဝတို႔ကုိ ဦးဂမၻီရ၏ ဒါယကာမ်ားမွ တာဝန္ယူ ကပ္လႉခဲ့သည္။ သီတင္းတပတ္ေလာက္အတြင္း ဦးဂမၻီရ အစီအစဥ္ျဖင့္ မြန္ျပည္နယ္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕က ကုိယ္ေတာ္တပါး ေရာက္ရွိလာကာ မိမိတို႔ႏွင့္ အတူေနထိုင္ လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ေနထိုင္လႈပ္ရွားေနစဥ္အတြင္း ဦးဂမၻီရ ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ (ရန္ကုန္) ၏ လႈပ္ရွားမႈ တစိတ္တေဒသကို သိရွိခဲ့ရ၏။

ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ရန္ကုန္) ဆိုတဲ့ သံဃာ့အစုအဖြဲ႔ေလးတခုကုိ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔၌ ဦးဂမၻီရ ဦးေဆာင္ၿပီး ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းရွိ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္၊ အလံုၿမိဳ႕နယ္၊ ေထာက္ၾကန္႔ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံၿမိဳ႕နယ္တုိ႔မွ ရဟန္းပ်ဳိမ်ား စုေပါင္းပါဝင္ကာ သံဃာေတာ္ေပါင္း ၉ ပါးျဖင့္ ရန္ကုန္တိုင္း အလံုၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ သဒၶမၼာဝံသာ႐ံု ေက်ာင္းတိုက္တြင္ စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၁/၂ဝဝ၆ ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ေၾကညာခ်က္တြင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္ အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၅ ဦး ဖမ္းဆီးခံရမႈမွ ျပန္လႊတ္ေပးေရး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အားလံုး ျခြင္းခ်က္မရွိ ျပန္လႊတ္ေပးေရး၊ လူထု အေထြေထြ အက်ပ္အတည္း ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္အတြက္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး အျမန္ဆံုးျပဳလုပ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း မရွိပါက ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ရန္ကုန္) မွ ဦးေဆာင္ကာ နအဖ စစ္အစိုးရကုိ ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုပါ ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့၏၊ ေၾကညာခ်က္ကုိ သံဃာထုႏွင့္ လူထုအတြင္း တစိတ္တေဒသ ျဖန္႔ေဝခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးေကာင္စီ၊ သာသနာေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးဌာန အစရွိေသာ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားသို႔ ေပးပို႔ခဲ့ၿပီး ၾသဇာအရွိန္အဝါၾကီးမားေသာ စာသင္တိုက္ ဆရာေတာ္ၾကီး ၂၅ ပါးထံသို႔လည္း ေပးပို႔ကာ အေၾကာင္းၾကားခဲ့၏။

Read More...

article in mizzima Part 4

ၾကံဳရဆံုရ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး အၾကိဳကာလ - အပိုင္း (၄)
ကုိေမာ္ | အဂၤါေန႔၊ ေမလ ၀၅ ရက္ ၂၀၀၉

ေမလ ၁ ရက္ေန႔ မနက္ ၈ နာရီခြဲ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္တြင္ ဦးဂမၻီရထံသို႔ အေရးတၾကီး ဖုန္းဆက္လာ၍ မိမိ အပါအဝင္ အားလံုး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္္။ ဖုန္းသံမွာ ရွင္လင္းမႈ မရွိ၍ phone speaker ကို ဖြင့္ကာ အေတာ္ကို ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ေနရ၏။ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ ဘုရင့္ေနာင္ တံတားအနီး တပ္ထိပ္ မွတ္တိုင္မွာ အလုပ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ကိုသူရိန္္ေအာင္တို႔အုပ္စု စီးလာသည့္ ကားကို စစ္အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ရဲတခ်ဳိ႕က တားထားၿပီကို ကိုသူရိန္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္ ဖုန္းဆက္၍ အေၾကာင္းၾကားခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ဖုန္းကိုလည္း ဖြင့္ထားေပးခဲ့သည္။


ကိုသူရိန္ေအာင္ႏွင့္ အာဏာပိုင္တခ်ဳိ႕ အေခ်အတင္ စကားေျပာေနသံမ်ား ဖုန္းထဲမွာ ၾကားေနရၿပီးေနာက္ ထိုးသံ ႐ိုက္သံလို အသံမ်ဳိးကိုပါ ၾကားခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဦးဂမၻီရ အေတာ္ကို စိတ္တိုေနၿပီ္။ သို႔ေသာ္လည္း အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို အေသအခ်ာ သိရွိႏိုင္ေအာင္ ဂ႐ုတစိုက္ ဆက္၍ နားေထာင္ေနခဲ့၏။ ေနာက္ပိုင္း ကိုသူရိန္ေအာင္ အသံထြက္လာကာ သူတို႔ အခ်ဳပ္ကားေပၚ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္ လမ္းဘက္တြင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ ဦးဂမၻီရက "ဒီပံုစံအတိုင္းဆိုရင္ က်ဳိကၠဆံဘက္ကို ေခၚသြားမယ္ထင္တယ္'' ဟု ဆိုၿပီး၊ ေမာ္လၿမိဳင္က ဦးဇင္းတပါးႏွင့္ မိတၳီလာက မၾကာခင္ကမွ ေရာက္လာသည့္ ဒကာတေယာက္ကို ေခၚကာ သူကိုယ္တိုင္ လိုက္သြားခဲ့သည္။

ကိုသူရိန္ေအာင္တို႔ အုပ္စုသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အေမရိကန္ စင္တာတြင္ ေမေဒးေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ေဟာေျပာမႈ စကားဝိုင္းတခုအတြက္ လိႈင္သာယာက အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္အတူ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိေဟာေျပာပြဲမွာ ကိုယ္သူရိန္ေအာင္ကိုယ္တိုင္ ေဟာေျပာဖို႔ကိုလည္း စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း မိမိတို႔ ၾကားသိထားၿပီး ျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္လည္း ေမေဒးေဟာေျပာပြဲ အစီအစဥ္ကား ပ်က္ယြင္းသြားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ အေမရိကန္ စင္တာတြင္ ေရာက္ရွိၿပီးသား လူမ်ားကို ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ (ေရွ႕ေန) ႏွင့္၊ ကိုညီညီေဇာ္ (လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ) က ဦးေဆာင္ကာ အလုပ္သမားေန႔နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အလုပ္သမားအခြင့္အေရး အေၾကာင္းမ်ားကို ေဟာေျပာစည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ တက္ေရာက္လာသူမ်ားႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးဖလွယ္မႈမ်ားကိုလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးလည္း အေမရိကန္ စင္တာက အျပန္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေစာင့္ဖမ္းျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဦးဂမၻီရလည္း အဖမ္းခံေနရၿပီဟု သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့၍ မိမိတို႔ စိုးရိမ္ခဲ့ရေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသတင္း မမွန္ခဲ့ပါ။ ထိုေန႔ည ၇ နာရီေလာက္မွ ဦးဂမၻီရ ေရႊ႔ျပည္သာအိမ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ သူ ျပန္ေရာက္၍ မိမိတို႔က အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးသည့္အခါ က်ဳိကၠဆံအထိ လိုက္သြားၿပီး စံုစမ္းေမးျမန္းခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

ထိုအခါ မိမိက “ဘာျဖစ္လို႔ လိုက္သြားရတာလဲ ကိုယ္ေတာ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔က လွ်ဳိ႕ဝွက္လႈပ္ရွားေနရတာပဲ။ ေတာ္ၾကာ အရွင္ဘုရားကိုပါ ေျခရာခံမိၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ခံရမွျဖင့္ မေကာင္းျဖစ္ေနပါအံုးမယ္” လို႔ စိုးရိမ္စကား ေျပာေတာ့၊ ဦးဂမၻီရက “အဲလို မဟုတ္ဘူးဘုရား။ တပည့္ေတာ္ ေျပာျပမယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔က ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပဲ၊ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ၾကံဳေနရတဲ့အခါ မတရားသျဖင့္ အႏိုင္က်င့္ ႏွိက္စက္ခံေနရတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္တို႔က ေရွာင္္မေနသင့္ဘူး။ အခ်င္းခ်င္း အသက္ေပးၿပီး ကာကြယ္ရမွာပါ။ အဲဒါ တပည့္ေတာ္ ခံယူထားတဲ့ တကယ့္ တာဝန္တရပ္ပဲ ဘုရား” လို႔ ဆိုၿပီး ခုခံေျပာဆိုတဲ့အတြက္ မိမိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာႏိုင္ျဖစ္ကာ သူ႔ရဲ႕ ခံယူခ်က္ကို နားလည္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း မိမိတို႔ လံုၿခံဳေရးကို အထူး ဂ႐ုစိုက္လာရသလို လံုၿခံဳေရးလည္း က်ပ္တည္းလာသည္ဟု ဆိုရမည္။

ေမလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ဦးဂမၻီရက မိမိကို မန္းသံဃာတခ်ဳိ႕ႏွင့္ ရန္ကုန္မွ ဦးဂု႐ု (အမည္ဝွက္) ဆိုသည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး အပါအဝင္ ရန္ကုန္သံဃာအခ်ဳိ႕ကို တာဝန္ခံေစကာ ႏုိင္ငံေရးအရ လူထုစည္း႐ံုးေရး လုပ္ငန္းစဥ္ ေဆြးေႏြးပြဲ စကားဝိုင္းသို႔ တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးေစခဲ့ပါသည္္။ ထိုစကားဝိုင္းတြင္ ဦးဣႆရိယႏွင့္လည္း ၾကိဳတင္သတင္းမရဘဲ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရ၏။ ဦးဣႆရိယႏွင့္ မိမိတို႔သည္ ဆူးေလဘုရား ရင္ျပင္ေပၚရွိ ေျမာက္ဘက္မုခ္ အနီးနားတြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ဆံုျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း သေဘာထား မတုိက္ဆိုင္မႈတခ်ဳိ႕ ရွိခဲ့ၾကသည္။

ေဆြးေႏြးပြဲၿပီးဆံုး၍ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခ်ိန္တြင္ကား ဦးဂမၻီရအေနျဖင့္ လံုၿခံဳေရးအရ အက်ပ္အတည္း ေတြ႔ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ ပံုမွန္လုပ္ငန္းစဥ္ တခ်ဳိ႕ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ နီးစပ္ရာ ေဒသအတြင္း ေကာင္းစြာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ေပ။ စစ္အာဏာပိုင္ ေနာက္လိုက္္တို႔၏ ရန္မွွ ကင္းေဝးေစရန္ကိုလည္း အထူးဂ႐ုစုိက္ေနခဲ့ရ၏။ ဦးဣႆရိယႏွင့္လည္း ထုိရက္ပိုင္းကစ၍ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားခဲ့သည္။

သို႔ျဖစ္၍ လတ္တေလာ အေျခအေနအရ ေျမလတ္ေဒသအတြင္း အေျခစိုက္ကာ လႈပ္ရွားမႈမ်ား အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ေရးအတြက္ စီစဥ္တိုင္ပင္ခဲ့ၾကသည္။ ေမလ ၂ဝ ရက္ေန႔တြင္ ဦးဂမၻီရႏွင့္ မိမိသည္ ေျမလတ္ေဒသသို႔ ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ ခရီးမထြက္မီ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ေအာင္မဂၤလာ အေဝးေျပ ကားဝင္းအတြင္းရွိ အေအးဆိုင္တခု၌ သီးသန္႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ကာ လုပ္ငန္းစဥ္တခ်ဳိ႕ ညႇိႏႈိင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တူညီသည့္ အေျဖတခု မရရွိခဲ့ပါ။

၂၁ ရက္ေန႔ မနက္ေစာေစာတြင္ ပထမဦးဆံုးအေနျဖင့္ မေကြးတိုင္း ေရနံေခ်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕တြင္းရွိ မဟာဓမိၼကာရာမ စမၸာယ္႐ံု စာသင္တိုက္၌ တည္းခိုၿပီး၊ ၿမိဳ႕ေပၚ စာသင္တိုက္တခ်ဳိ႕ရွိ မိမိႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ရာ သံဃာ တခ်ဳိ႕ကို မိတ္ဆက္ေပးကာ မိတ္ဖြဲ႔ေစၾကၿပီးေနာက္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾက၏။ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕၌ ၿမိဳ႕နယ္တာဝန္ခံ ျဖစ္သည့္ ဦးသီလာနႏၵႏွင့္ ေတြ႔ေပးၿပီးကာ မိမိအေနျဖင့္ စေလၿမိဳ႕တဖက္ကမ္းရွိ တေညာင္ရြာသို႔ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။

ေမလ ၂၃ ရက္ေန႔၌ ဦးဂမၻီရႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္တခ်ဳိ႕ ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းရန္အတြက္ တေညာင္ေက်းရြာမွ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ဦးဂမၻီရတို႔ တည္းခိုေနသည့္ ေက်ာင္းကို လိုက္လံရွာေဖြၿပီး ေတြ႔ဆံုခဲ့ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ပြင့္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ တာဝန္ခံ ဦးဝိမလလည္း ေခ်ာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္၍ မိမိတို႔ ၄ ပါး စုေပါင္းေတြ႔ဆံုႏိုင္ရန္အတြက္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ ေအးေစတီဘုရားကုန္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါသည္။ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း စာသင္တိုက္ၾကီးမ်ားမွွ သံဃာတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ဦးဂမၻီရ အပါအဝင္ မိမိတို႔ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုကာ ေရရွည္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ေဆြးေႏြးႏိုင္ေရးအတြက္လည္း စီစဥ္ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။

ဇြန္လအတြင္း ဝါဆိုခါနီးကာလျဖစ္၍ ဝါတြင္း၌္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တခုခုတြင္ ေနထိုင္သီတင္းသံုးခြင့္ ရရွိေရးအတြက္ မိမိအေနျဖင့္ လံုးပမ္းခဲ့ရသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ ဗားကရာတိုက္အတြင္းက ေက်ာင္းတခု၌ ေနထိုင္ခြင့္ရ၍ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ခဲ့ရသည္။ ထို႔အျပင္ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ ဥယ်ာဥ္တိုက္အတြင္းက အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းေက်ာင္းတြင္လည္း တက္ေရာက္ေလ့လာျဖစ္ခဲ့၏။

ဦးဂမၻီရလည္း ယခင္က မိမိတို႔ အတူေနထိုင္ခဲ့သည့္ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ဆရာစံရပ္ကြက္ ေတာ္ဝင္လမ္းရွိ အိမ္၌ လံုၿခံဳေရး စိတ္မခ်ရသည္ျဖစ္၍ သီရိမဂၤလာေစ်းေရွ႕ရွိ သီတာလမ္းထိပ္နားက တိုက္ခန္းတခုတြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ငွားရမ္းေနထိုင္ကာ လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းမ်ား ပံုမွန္လည္ပတ္ႏိုင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းခဲ့၏။ ထိုအိမ္ကိုလည္း မိမိကို အသိေပးထားျခင္း မရွိခဲ့၍ မိမိတို႔ ေခတၱ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့သည္။

ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း လက္ရွိ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း၌ ဖမ္ဆီးခံထားရသည့္ ဇင္နီယာ (အမည္ဝွက္) ဆိုသည့္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ရ၏။ သူသည္ တက္ၾကြသည့္ လူငယ္တဦးျဖစ္ၿပီး ထိုအခ်ိန္က အေမရိကန္ စင္တာတြင္ အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာေန၏။ ထို႔အျပင္ သူသည္ သတင္းစာလုပ္ငန္းကို ဝါသနာၾကီးသူျဖစ္ကာ ထိုသတင္းလုပ္ငန္းျဖင့္ပင္ ယခုအခါ နအဖ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း၌ အက်ဥ္းစံေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ သ႔ူကို အေမရိကန္ စင္တာက အျပန္ ဦးဂမၻီရ၏ အမျဖစ္သူ မလြင္လြင္ျမင့္မွ မိတ္ဆက္ေပး၍ စတင္၍ သိကြ်မ္းခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က မလြင္လြင္ျမင့္လည္း အေမရိကန္ စင္တာတြင္ အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာေနခ်ိန္ ျဖစ္၏။ ေနာက္ပိုင္း ဇင္နီယာမွတဆင့္ ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းရွိ လူငယ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးကာ အတူတကြ ပူးတြဲလႈပ္ရွားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

ဇြန္လ ၂၂ ရက္ေန႔၌ ရန္ကုန္တိုင္း စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ စာသင္တိုက္တခုတြင္ ေခတၱ သီတင္းသံုးေနသည့္ ဦးဂု႐ု ဆိုသည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးကို လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာ က်င္းပမည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆြးေႏြးပြဲ စကားဝိုင္းသို႔ မိမိႏွင့္အတူ တက္ေရာက္ရန္ စည္း႐ံုးခဲ့ၿပီး ဇြန္လ ၂၄ ရက္ေန႔၌ မိမိတို႔ ႏွစ္ပါးသည္ ထိုေဆြးေႏြးပြဲ စကားဝိုင္းသို႔ တက္ေရာက္ေလ့လာ ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။ ထိုစကားဝိုင္းတြင္ လက္ရွိ အက်ဥ္းစံမ်ား ျဖစ္ေနသည့္ မသက္သက္ေအာင္၊ ကိုခ်စ္ကိုလင္း၊ မႏိုးႏိုး အပါအဝင္ တျခား ေက်ာင္းသားအေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ကိုထြန္းထြန္းဦး (ထန္းတပင္္) အပါအဝင္ အလုပ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္လည္း အတူတကြ ေလ့လာေဆြးေႏြးခဲ့ရသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲ စကားဝိုင္းကအျပန္ ဦးဂု႐ုႏွင့္ မိမိတို႔ အေတာ္ကို အားရေက်နပ္မိခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္လည္း မိမိတို႔ႏွစ္ပါး အတြဲညီညီႏွင့္ လႈပ္ရွားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

သီတာလမ္းအိမ္သို႔ ေရာက္ၿပီးေနာက္ ဦးဂမၻီရတြင္္ ေငြေရးေၾကးေရး အခက္အခဲ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ကား ဦးဂမၻီရကို ေထာက္ပံ့လႉဒါန္းေနသည့္ ဒကာ၊ ဒါယိကာမမ်ား ရွိေနခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ သီတာလမ္းအိမ္သို႔ ေရာက္ၿပီးေနာက္ သူ႔ဒကာတခ်ဳိ႕ႏွင့္ သေဘာထားျခင္း မတိုက္ဆိုင္စရာ အယူအဆ တခုေၾကာင့္ သူ႔ဒကာႏွင့္ အဆက္သြယ္ မလုပ္ဘဲ ေနခဲ့၍ သူ႔တြင္ ေငြေၾကးအခက္အခဲ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္းပင္။

ဦးဂမၻီရႏွင့္ မိမိတို႔သည္ ရဟန္းသံဃာမ်ားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား၌ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည္ျဖစ္၍ စာသင္တိုက္၊ ရိပ္သာ အစရွိေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ အၿမဲတေစ ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့သလို တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းတိုက္မ်ား ဆိုရင္လည္း ေနထိုင္ခြင့္ မရရွိခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဦးဂမၻီရ အေနျဖင့္ ေက်ာင္းတိုက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ကာ ပါဠိပထမျပန္ စာသင္သားဘဝကို ရပ္တည္ရွင္သန္ခဲ့ရ၏။

ေနာက္ဆံုး ေနထိုင္ခဲ့သည့္ အလံုၿမိဳ႕နယ္ သဒၶမၼဝံသ ေက်ာင္းတိုက္ဆိုလွ်င္ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ (ရန္ကုန္) ဖြဲ႔စည္းေၾကာင္း မီဒီယာႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးၿပီးေနာက္ပိုင္း ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရသည္ဟု ဦးဂမၻီရ၏ မွတ္တမ္းစာအုပ္ေလးတခု၌ ဖတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ ထိုေက်ာင္းသို႔လည္း ဇူလိုင္လအတြင္းက မိမိကိုယ္တိုင္ ေရာက္ရွိခဲ့ဖူး၏။

ဤကဲ့သို႔ ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္း မရွိ၊ ေနထိုင္ခြင့္ မရခဲ့သည္ျဖစ္၍ မိမိတို႔၏ ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး တည္းဟူေသာ ပစၥည္းေလးပါးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းမ်ား ပံုမွန္ရပ္တည္ ရွင္သန္ႏိုင္ေရးတို႔အတြက္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ လႉဒါန္းၾကမည့္ ဒကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားကိုသာ အားကိုးေနထုိင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပည့္စံုလွသည္ မဟုတ္ပါ။ မျပည့္စံုသည့္ ၾကားထဲမွာပင္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ကာ ရပ္တည္ရွင္သန္ခဲ့ရ၏။ ဤသို႔ ေနထိုင္ရပ္တည္ခဲ့ၾကသည္ကား ရဟန္းတပါးအေနျဖင့္ က်င့္ၾကံရမည့္ ဗုဒၶဝိနည္းေတာ္မ်ားႏွင့္ အလံုးစံု ကိုက္ညီပါသည္ဟု မဆိုခ်င္ေသာ္လည္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ္႔ဘာသာ၊ ကိုယ႔္သာသနာကို ႐ုပ္ဝတၳဳပိုင္းဆိုင္ရာအရႏွင့့္ စိတ္ဓာတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာအရပါ တိုးတက္ျမင့္မားေစလိုသည့္ ပုထုဇဥ္ ရဟန္းပ်ဳိတပါးအတြက္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး အေျခအေနမ်ားအရ လုံ႔လျပဳထိုက္သည့္ လုပ္ငန္းတခုဟု မိမိတို႔ ယူဆခဲ့ၾကသည္။

ထိုသို႔ ဗုဒၶဝိနည္းေတာ္မ်ားႏွင့္ အလံုးစံု ကိုက္ညီျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶဝိနည္းေတာ္ပါ ကုစားနည္း၊ ကုစားဟန္မ်ားအရ ရဟန္းဘဝမွ ေလ်ာက်ေစႏိုင္သည့္ ၾကီးေလးသည္ အျပစ္ (အာပတ္) မ်ားကို မိမိတို႔အေနျဖင့္ က်ဴးလြန္ထားျခင္း မရွိခဲ့၍ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္တည္း။ ဤသည္ကား အမွန္တရားပင္ ျဖစ္၏။

အဆိုပါ ေငြေၾကးအခက္အခဲ ဒဏ္ေၾကာင့္ ဦးဂမၻီရသည္ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ပံုမွန္လည္ပတ္ႏိုင္ရန္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူေနထိုင္ရာ တိုက္ခန္းတြင္ပင္ အခ်ိန္ကုန္ေစကာ စာအုပ္စာေပ ဖတ္႐ႈျခင္းျဖင့္ တေန႔တာ ကာလမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္း ကုန္ဆံုးေစခဲ့ရ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဦးဂု႐ုဆိုသည့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ဦးဂမၻီ ရေနထိုင္ရာ တိုက္ခန္းသို႔ ေန႔စဥ္လိုလို သြားေရာက္ကာ အားေပးစကား ေျပာၾကားရင္းက ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚမ်ားကို ဝါရင့္သူပီပီ နည္းလမ္းတက် အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြး သံုးသပ္ႏိုင္ခဲ့ၾက၏။

ဦးဂု႐ုသည္ သက္ေတာ္အားျဖင့္ ၆ဝ ဝန္းက်င္ခန္႔ရွိသည့္ ရဟန္းၾကီးတပါးပင္။ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား၌ ေတာက္ေလွ်ာက္ ပါဝင္လာသူျဖစ္ကာ အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္ၿပီး၊ မည္သူႏွင့္မဆို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံသရာတြင္ သူ႔ကိုယ္သူ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံေလ့ ရွိ္၏။ ထို႔အျပင္ စာေပလိုက္စားမႈ႔ ဘက္၌လည္း အထူးတလည္ စိတ္ဝင္စားသူ ျဖစ္သည္။

သူေၾကာင့္ပင္ NLD ႐ံုးခ်ဳပ္ကို ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္ရွိခဲ့ရဖူးသည္။ ဒီခ်ဳပ္႐ံုးကို ေရာက္ေတာ့ ကိုမ်ဳိးခင္ (ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္) က ဦးဂု႐ုကို အားရဝမ္းသာစြာျဖင့္ ပင့္ေဆာင္ကာ စကားေျပာၾက၏။ မိမိကေတာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ႐ံုးစာေရးၾကီး စားပြဲဝိုင္းနားတြင္ ထိုင္ကာ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ရသည္။ မိမိ ေစာင့္ဆိုင္းေနရခ်ိန္သည္ ၂ နာရီေလာက္ ၾကာမည္ထင္၏။ ထို ၂ နာရီအတြင္း ႐ံုးစာေရးၾကီးႏွင့္ စကားစမည္ ေျပာရင္းက စီအီးစီ (ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီ) အဖြဲ႔ဝင္ ဦးလြင္ကို ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးခဲ့သလို ဦးဉာဏ္ဝင္း၏ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြႏွင့္ ေလးေလးစားစား ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကိုလည္း ခံခဲ့ရ၏။

ထို႔အျပင္ ၈၈ အေရးေတာ္ပံု ၁၉ ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ အခမ္းအနားကို သာသနာ့ သိပၸံေက်ာင္း၌ က်င္းပခဲ့ရာတြင္လည္း တက္ေရာက္ခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ကား အခမ္းအနား ၿပီးဆံုးေနခ်ိန္ျဖစ္၍ က်န္ရွိသည့္ ေဝယ်ာေဝစၥလုပ္ေနၾကသူ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဝင္မ်ားႏွင့္သာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရၿပီး သာသနာ့သိပၸံ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုလည္း ဖူးေျမာ္ခဲ့ရသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက လူမွန္၊ ေနရာမွန္ျဖစ္မွ ႏိုင္ငံေရး အစရွိေသာ ေရးရာ အျဖာျဖာတို႔၌ တိုးတက္ၾကီးပြားႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို။ အိမ္ရွင္ႏွင့္ အိမ္ေစာင့္ (ဒရဝမ္) ကုိ ဥပမာေပး၊ ႏႈိင္းယွဥ္ကာ ေဟာေျပာ ညႊန္ျပျခင္းကိုလည္း ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ၾကားနာခဲ့ရဖူး၏။

ထို ၾသဂုတ္လပိုင္းအတြင္း ဦးဂမၻီရ ေနထုိင္သည့္ တိုက္ခန္းသို႔ ပိုင္ရွင္က လာေရာက္ၾကည့္႐ႈသြားခဲ့ၿပီး ရပ္ကြက္လူၾကီးမ်ားက ဘုန္းၾကီးတပါးေနေၾကာင္း ေျပာသျဖင့္ လာၾကည့္ေၾကာင္း အစရွိသည့္မ်ားႏွင့္ တျခား အေၾကာင္းအရာမ်ား ေျပာၾကားသြားခဲ့သျဖင့္ အေနရအထိုင္ရ က်ပ္တည္းသြားခဲ့သည္ဟု ဦးဂု႐ုမွတဆင့္ မိမိ ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုအိမ္၌ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္္ေသာ စာအုပ္မ်ား လွ်ဳိ႕ဝွက္ အခ်က္အလက္မ်ား ရွိေနသည္ျဖစ္၍ စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္ေနခဲ့၏။ ထိုတိုက္ခန္းကို အစတုန္းက ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ေျပာဆိုၿပီး ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ႏွင့္ ဦးဂမၻီရ အတူေနထိုင္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဒကာတေယာက္က တာဝန္ခံကာ ငွားရမ္းေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား မေနျဖစ္သည့္အတြက္ ဦးဂမၻီရ တပါးတည္း ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပတ္ဝန္းက်င္မွ သတိထားစရာ ကိစၥတခုလို ျဖစ္ေနခဲ့၏။

ထိုသတင္းကို မိမိ ၾကားၿပီး၍ ဦးဂမၻီရကို မိမိအေနျဖင့္ တစံုတခု ျဖစ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္ေနေၾကာင္းႏွင့္ ယခုကာလသည္ မိမိတို႔ အင္အားစုမ်ားအတြက္ လႈပ္ရွားမႈမ်ား အားေကာင္းလာၿပီး တစတစ က်ယ္ျပန္႔လာရန္ အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနသလို၊ လံုၿခံဳေရးအရလည္း အေရးၾကီးသည့္ ကာလျဖစ္၍ လံုၿခံဳေရး အထူးဂ႐ုစိုက္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း လက္ရွိပံုစံျဖင့္ ေနထိုင္၍ အဆင္မေျပပါက တျခားပံုစံတခုျဖင့္ ေျပာင္းေနထိုင္ရန္ သတိေပးေျပာၾကားသည့္ စာတေစာင္ကို ဦးဂု႐ုမွတဆင့္ ေပးပုိ႔ခဲ့သည္။

ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔ကစၿပီး ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္လာမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဒီခ်ဳပ္အဖြဲဝင္မ်ား ဦးေဆာင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပကာ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ေလ်ာ့ခ်ေရး ေတာင္းဆိုမႈမ်ားေၾကာင့္ လူထုအတြင္း စိတ္အားတက္မႈမ်ား တိုးပြားလာခဲ့သလို မိမိတို႔ သံဃာထုအတြင္း၌လည္း တက္ၾကြမႈမ်ား ၾကီးထြားလာခဲ့၏။

Read More...

article in mizzima Part 5

ၾကံဳရဆံုရ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး အၾကိဳကာလ (အပိုင္း - ၅)
ကိုေမာ္ | တနလၤာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ ၂၀၀၉


၂ဝဝ၇ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ၈၈ - မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဦးေဆာင္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ပြဲမ်ား စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့သလို မိမိတို႔သံဃာထုအတြင္း၌လည္း ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္လာမႈ ျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ေရးအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည့္ နည္းလမ္းမ်ားအား အျပန္အလွန္အၾကံျပဳသံုးသပ္ၾကကာ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးမႈမ်ား မၾကာခဏ ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။


ထို႔အတူ ေျမလတ္ေဒသအတြင္း အေျခစိုက္ေနထိုင္ၾကေသာ သံဃာတခ်ိဳ႕ထံသို႔လည္း ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈၾကီးအတြင္း သံဃာထုအေနျဖင့္ ပါဝင္ အားျဖည့္ႏိုင္ဖို႔အေရး ဆက္သြယ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကေသး၏။

မိမိတို႔အေနျဖင့္ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္မႈ ျပႆနာသည္ အမိျမန္မာျပည္တြင္းရွိ လူထုလူတန္းစား အလႊာအသီးသီးသို႔ တိုက္႐ိုက္ထိခိုက္မႈရွိသည့္ ျပႆနာတရပ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို နားလည္သေဘာေပါက္မိခဲ့ၾကသလို သံဃာ့ထုအတြင္းသို႔လည္း တစတစထိခိုက္မႈ ရွိလာျပီျဖစ္သည္ကို ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ေတြ႔ၾကံဳခံစားခဲ့ရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္မႈ ျပႆနာသည္ တတိုင္းျပည္လံုး အေနအထားအရ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္ကာ ငတ္ျပတ္ရမည့္ အေနအထားဟုပင္ သာမန္အျမင္ျဖင့္ မွတ္ယူခဲ့ၾကသည္။

ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔ ညအခ်ိန္တြင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အပါအဝင္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ၁၃ ဦးကို နအဖ အာဏာပိုင္မ်ားမွ ဖမ္းဆီးလိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ဝန္ထမ္းကတဆင့္ ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ဤသည္မွာ လူထုပါဝင္လာမႈ ၾကီးမားလာမည့္ အလားအလာကို ဟန္႔တားႏိုင္ရန္အတြက္ ရည္ရြယ္သည္ဟု နားလည္ထားမိ၍ အေျခအေနကို မ်က္ေခ်ျပတ္မခံဘဲ ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ၾကည္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ထိုလႈပ္ရွားမႈမ်ားကား တြန္႔ဆုတ္ရပ္တန္႔သြားျခင္းမရွိဘဲ က်န္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္လည္း အားတက္သေရာ လမ္းမေပၚထြက္ကာ ျပည္သူကို လႈ႔ံေဆာ္စည္း႐ုံးႏိုင္ခဲ့ၾကသည့္အတြက္ အေျခအေနသည္ တစံုတရာ အတိုင္းအတာတခုအထိ ျပည္သူကို ႏိုးၾကြေစၿပီဟု ယူဆမိခဲ့ၾကသည္။

ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ဦးဂု႐ုေနထုိင္ရာ စာသင္တိုက္သို႔ မိမိ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္မႈမ်ားကို အေျခခံေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး ေၾကြးေၾကာ္ျပီး ေတာင္းဆိုဆႏၵျပမႈမ်ား အရွိန္အဟုန္ ျမင့္တက္ေနခ်ိန္ကာလျဖစ္၍ ဦးဂု႐ုႏွင့္ မိမိလည္း လႈပ္ရွားမႈၾကီးအတြင္း သံဃာထုအေနျဖင့္ ပါဝင္အားျဖည္ႏိုင္ဖို႔အေရး ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ၾကားျဖတ္အေနနဲ႔ ဦးဂု႐ုက မိမိကို စာတေစာင္ ေပးဖတ္ပါသည္။ စာမူသည္ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ (ရန္ကုန္) အေနျဖင့္ သံဃာထုသို႔ ေလွ်ာက္ထားပန္ၾကားစာျဖစ္ျပီး လတ္တေလာ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္မႈမ်ားကို တာဝန္ရွိသူ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနျဖင့္ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ဖို႔ သံဃာထု၏ ဖိအားတခုကို ေဖာ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း မိမိ နားလည္မိသည္။ ထို႔အတူ တပါတည္း သေဘာတူလက္ခံလိုက္၏။

သို႔ေသာ္ ထိုေလွ်ာက္ထားစာသည္ မူၾကမ္းအေနျဖင့္ ထုတ္ထားသည္ျဖစ္ေစ မူေခ်ာအေနျဖင့္ ထုတ္ျပီးသည္ျဖစ္ေစ အားနည္းခ်က္မ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ရန္ ဦးဂု႐ုကို ေတာင္းဆိုမိသည္။

ဦးဂု႐ုက ဤေလွ်ာက္ထားစာသည္ ဦးဂမၻီရ၏ စာမူရင္းကို သူ ထပ္မံတည္းျဖတ္ထားတာျဖစ္ျပီး ေလာေလာဆယ္ မူၾကမ္းအဆင့္သာျဖစ္ေၾကာင္းဆိုကာ ဦးဂမၻီရႏွင့္ေတြ႔မွ ထပ္မံညိႇႏိႈင္းျပင္ဆင္ဖို႔ သေဘာထားျပန္ေပးခဲ့သည္။ ထို႔အတူ သူ႔အေနျဖင့္လည္း ရန္ကုန္ႏွင့္ နီးစပ္ရာျမိဳ႕မ်ားကို လွည့္လည္ျဖန္႔ေဝျပီး လံႈ႔ေဆာ္စည္႐ုံးမွာျဖစ္သလို မိမိကိုလည္း ေျမလတ္ေဒသအတြင္းသို႔ သြားေရာက္ကာ ျဖန္႔ေဝျပီး ထိေရာက္သည့္ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားသင့္ေၾကာင္းကို အၾကံေပးတိုက္တြန္းခဲ့ပါသည္။ မိမိအေနနဲ႔လည္း ထိုလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ဖို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ထားေၾကာင္းႏွင့္ ေျမလတ္ေဒသတြင္း စည္း႐ုံးေရးႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းစဥ္ တခ်ိဳ႕ကို ခ်ျပေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုေန႔မွာပင္ စစ္ေတြသံဃာေတာ္မ်ား၏ လမ္းေလွ်ာက္ၾကြခ်ီကာ ေမတၱာပို႔သခဲ့ၾကသည္ကို ေမွ်ာ္လင့္မထားမိေသးဘဲ ၾကားသိခဲ့ရသည့္အတြက္ ပိုမိုအားတက္ခဲ့ရ၏။

ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ မနက္ ဦးဂု႐ုဆီေရာက္ေတာ့ ဦးဂမၻီရႏွင့္ ၃ဝ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပိုင္း ေတြ႔ဆံုဖို႔ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေစလိုေၾကာင္းေျပာကာ ျမိဳ႕တြင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားအေပၚ ေဝဖန္သံုးသပ္ခဲ့ၾကသည္။

ၾသဂုတ္လ ၃ဝ ရက္ေန႔ ေနလည္ ၁ နာရီ ဝန္းက်င္ခန္႔တြင္ ေျမနီကုန္း မွတ္တိုင္အနီးရွိ ေရႊလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၌ ဦးဂမၻီရႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့၏။ ထိုသို႔ေတြ႔ဆံုမႈကတဆင့္ မိမိတို႔ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုပါ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ မိမိက သံဃာထုသို႔ ေလွ်ာက္ထားပန္ၾကားစာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထိုစာသည္ စကားလံုး ေဖာင္းပြမႈရွိသည့္အျပင္ စာမ်က္ႏွာ စာလံုးပံုစံကအစ ျပင္ဆင္ထားမႈ အားနည္းလွသည္ျဖစ္၍ သာမန္အေနျဖင့္ စိတ္ဝင္စားမႈ ရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တခ်ိဳ႕အျမင္အရ ေလးနက္မႈမရွိဘဲ ျပီးစလြယ္ လုပ္ထားသည္ဟုပင္ ေဝဖန္သံုးသပ္ႏိုင္ေၾကာင္း အၾကံဳျပဳေဆြးေႏြးသည့္အခါ ဦးဂမၻီရမွ လက္ခံကာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားျပီး ျပင္ပါမည္ဟု ဆိုခဲ့၏။

ထို႔ေနာက္ မိမိအေနျဖင့္ ထပ္မံေဆြးေႏြးသည္မွာ မိမိတို႔သည္ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ (ရန္ကုန္) ဆိုတဲ့ အမည္နာမကိုသံုးျပီး ျဖန္႔ေဝမည့္အျပင္ စာသင္၊ စာခ် သံဃာမ်ားကိုသာ ရည္ညႊန္းျခင္း မျပဳဘဲ ေက်ာင္းထိုင္၊ ေက်ာင္းပိုင္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၊ အဆင္သင့္ရင္ျဖင့္ သံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားအထိကိုပါ ေပးပို႔ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကမည့္အတြက္ စာလံုးပံုစံ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ စနစ္တက် အခ်ိန္ယူလုပ္ျပီး စာအိတ္မ်ားတြင္ ဘြဲ႔ေတာ္မ်ားကုိပါတပ္ကာ တုိက္႐ိုက္ေပးပို႔ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္ ေကာင္းမည္ဟု အၾကံျပဳေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဦးဂမၻီရ အေနျဖင့္လည္း မိမိ၏ အၾကံျပဳခ်က္ကို လက္ခံျပီး အဆင္ေျပေအာင္ ျပင္ဆင္ပါ့မယ္ဟုဆိုကာ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ မူေခ်ာထုတ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားဖို႔ သေဘာတူ၍ ၂ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ကို သူေနထိုင္ရာ တိုက္ခန္းတြင္ ေတြ႔ဆံုရန္ ခ်ိန္းဆိုျဖစ္ခဲ့၏။

ထို႔အျပင္ ခရီးထြက္ဖို႔အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း မိမိအေနျဖင့္ စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔ကို ခရီး စတင္ထြက္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့ျပီး ဦးဂမၻီရအေနျဖင့္လည္း စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ မႏၲေလးသို႔ ခရီးထြက္ျပီး စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေရး ၾကိဳးစားဖို႔ လ်ာထားျဖစ္ခဲ့သည္။

စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ မိမိေရာက္ေတာ့ ဦးဂမၻီရက “အားလံုးအဆင္ေျပျပီ ကိုယ္ေတာ္။ အရွင္ဘုရားလည္း သေဘာက်မယ္ထင္ပါရဲ႕။ အကယ္၍ မက်ခဲ့သည္ရွိေသာ္ေတာင္မွ ရပ္ထားဖို႔ သင့္ျပီဗ်။ ဒီစာေလးနဲ႔တင္ အခ်ိန္မကုန္သင့္ဘူး၊ မွန္းထားတာက ဒီလအတြင္း လႈပ္ရွားမႈတခုခု ေပၚကိုေပၚရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေတာ့ တျခားဘက္ကိုလည္း အခ်ိန္ေပးရေအာင္” ဟု ဆိုကာ စာမူပရင့္ ထုတ္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။

၂ ရက္ေန႔ ညေနေမွာင္ရီပ်ိဳးစ အခ်ိန္မွစ၍ မိမိတို႔သည္ အင္တာနက္ဆိုင္ႏွင့္ မိတၱဴဆိုင္မ်ားသို႔ ေလွ်ာက္ထားလႊာ မူေခ်ာထုတ္ႏိုင္ရန္ အေျခအေနအရ တဆိုင္ဝင္ တဆိုင္ထြက္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္မ်ားကလည္း စက္ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပကာ ျငင္းပယ္ခဲ့ၾကသည္မ်ားရွိသလို လိုလိုလားလား ကူညီလႉဒါန္းသူမ်ားႏွင့္လည္း ၾကံဳခဲ့ရ၏။

ည ၁ဝ နာရီ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္တြင္ ေဇယ်ဝတီစာသင္တိုက္အနီး အေအးဆိုင္တခု၌ ထိုင္ရင္းက သမဂၢတံဆိပ္႐ိုက္ႏွိပ္ဖို႔ အၾကံေပးေတာ့ တံဆိပ္တံုးက ေနရာအေျပာင္းအေရႊ႔မွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့သည့္အတြက္ မိမိအေနျဖင့္ ၃ ရက္ေန႔ အျပီးရႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္ဟုဆိုကာ ပံုစံအေနအထားကို ဆြဲခိုင္းျပီး ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

၃ ရက္ေန႔ မနက္၌ သမဂၢတံဆိပ္တံုးတခု အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဆူးေလေစတီ အနီးဝန္းက်င္တဝိုက္တြင္္ ၾကိဳးစားခဲ့၏။ ထိုသို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရာတြင္ တံဆိပ္တံုး႐ိုက္ႏွိပ္ရန္အတြက္ သံဃာ့ မဟာနာယကအဖြဲ႕ (မဟန) ၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔ေထာက္ခံစာ လိုအပ္ေၾကာင္း လမ္း ၃ဝ ႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းေဒါင့္အနီးရွိ ရာဘာဘေလာက္တံုးဆိုင္မွ ပိုင္ရွင္တဦးက ေျပာဆိုခဲ့သည္။ မိမိကလည္း “က်ဴပ္တို႔ ရဟန္းပ်ိဳအဖြဲ႕ဆိုတာက ဗုဒၵဘုရားရွင္၏ ဆံုးမၾသဝါဒကို နာခံထားသည္မွလြဲ၍ မည္သည့္ လူပုဂိၢဳလ္၊ အဖြဲ႕အစည္း၏ ၾသဝါဒတစံုတခုကိုခံယူျပီး ဖြဲ႕စည္းထားတာ မဟုတ္ေၾကာင္း စာသင္သား ရဟန္းပ်ိဳမ်ားအေနျဖင့္ သံဃာထုအခြင့္အေရးကို ဗုဒၶ၏ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီသာ ကာကြယ္သြားရန္ ရည္ရြယ္ထားသည့္အတြက္ မည္သည့္အဖြဲ႕၏ ခြင့္ျပဳခ်က္တစံုတရာကိုမွ ေတာင္းခံခဲ့ျခင္းမရွိသလို လိုလည္းမလိုအပ္ေၾကာင္း” စသည္ကို ရွင္းျပကာ ထိုဆိုင္ပတ္ဝန္းက်င္အနီးမွ အျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့ရသည္။

ထို႔ေနာက္ ရာဘာဘေလာက္တံုးဆိုင္တခုကို တံဆိပ္တံုး အျမန္ရရွိေရးနဲ႔ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံ သြင္းႏိုင္ဖို႔အေရး တျခားဆိုင္တဆိုင္ကို ဝင္ေရာက္ညိႇႏိႈင္းရာမွ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ကာ ၃ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းမွာပင္ သမဂၢတံဆိပ္တံုးကို ရရွိခဲ့သည္။ ျပီးမွ ဦးဂမၻီရ ေခတၱ ေနထိုင္ရာ သီရိမဂၤလာေစ်းအနီးရွိ တိုက္ခန္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ရ၏။

ဦးဂမၻီရ တိုက္ခန္း၌ သံဃာထုသို႔ ေလွ်ာက္ထားစာလႊာမ်ားကို ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ ႐ိုက္ႏွိပ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ည ၁၂ နာရီဝန္းက်င္ေလာက္မွ အဆံုးသတ္ႏိုင္ျပီး မိမိေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းတိုက္ဝန္းသို႔ ဦးဂမၻီရကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ခဲ့၏။

စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔မနက္တြင္မွ ဦးဂမၻီရ တိုက္ခန္းတြင္းရွိ ေလွ်ာက္ထားစာရြက္ထုပ္ၾကီးႏွင့္ အၾကမ္းမဖက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ မွတ္တမ္းေခြမ်ားကို သယ္ေဆာင္ကာ ေျမလတ္ေဒသသို႔ ခရီးစတင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။

ဦးဂမၻီရလည္း မႏၲေလးမွ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ လတ္တေလာ ဆက္သြယ္ရရွိမႈ အေနအထားမွ (မိမိ စိတ္အထင္) တစံုတရာ ထူးျခားမႈေၾကာင့္ ထိုေန႔ (စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔) ေန႔လည္ပိုင္းမွာပင္ ခရီးစတင္မည့္အေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။

မိမိ၏ခရီးစဥ္သည္ ေျမလတ္ေဒသတခြင္လံုး အတိုင္းအတာထိ မရည္ညြန္းေသာ္လည္း မိမိတို႔ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ားရွိရာ၊ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ(ေျမလတ္) အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအေျခစိုက္ရာ ေဒသမ်ားကို ဦးစြာပထမ အေရာက္သြားဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ အရင္းခံအရ သံဃာထုအား ေကာင္းရာ၊ မိမိတို႔အဖြဲ႔ဝင္ မိတ္ေဆြမ်ား အေျခစိုက္ရာ ေဒသျဖစ္သည့္ ပခုကၠဴျမိဳ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အဓိက သြားေရာက္ႏိုင္ဖို႔ အစပိုင္းက စဥ္းစားမိခဲ့၏။

သို႔ေသာ္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ မိမိတို႔ ေျမလတ္အဖြဲ႕ဝင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြင္း ဆက္သြယ္ရရွိမႈ သတင္းအရ ပခုကၠဴျမိဳ႕သည္ မိမိတို႔ ေျမလတ္သံဃာထု၏ လႈပ္ရွားမႈ ဦးတည္ရာ ဗဟုိအခ်က္အခ်ာအျဖစ္ မၾကာေသာ ကာလအတြင္းမွာပင္ အေကာင္အထည္ ေပၚလာႏုိင္မည့္အေရး ၾကိဳေတြးမိလိုက္သည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ထိုေဒသသို႔ မိမိေရာက္ရွိေအာင္ အခ်ိန္မီသြားဖို႔ရန္အတြက္ လိုမလိုနဲ႔ သင့္မသင့္ကို ျပန္လည္စဥ္းစားဆင္ျခင္ခဲ့ရေတာ့၏။

ပခုကၠဴျမိဳ႕သည္ မိမိတို႔ေဒသတြင္း သံဃာထုအားေကာင္းရာ ေဒသၾကီးတခုျဖစ္သလို စာေပေပါက္ေျမာက္သည့္ က်မ္းတတ္အေက်ာ္အေမာ္ ဆရာေတာ္မ်ား၏ ဘူမိနက္သန္ ေနရာမွန္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ စာခ် စာသင္အလုပ္နဲ႔ သာသနာျပဳေနၾကသည့္ ဆရာေတာ္ အေက်ာ္အေမာ္အမ်ားစုသည္ ပခုကၠဴထြက္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ ၾကားဖူးခဲ့ရသည္ စာခ်ိဳးအရ ဆိုရလွ်င္မူ “ပခုကၠဴမေရာက္ စာမေပါက္” ဟုပင္ စပ္ဆိုရေလာက္ေအာင္ စာေပအရာ၌ သမိုင္းအစဥ္အလာၾကီးမားခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။

ထို႔အျပင္ ထုိေဒသသည္ ဦးဂမၻီရ၏ ဇာတိခ်က္ေခြ် ေမြးရပ္ေျမသဖြယ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ပခုကၠဴအလယ္တိုက္ဆိုရင္လည္း စာဝါစတင္လိုက္စားရာ မိခင္စာသင္တိုက္ၾကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ မိမိေရာက္သြားမွ တစံုတရာ ထူးျခားမႈျဖစ္စဥ္မ်ား ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ရွိေသာ္ ျမိဳ႕မွ ျပန္အထြက္ခက္ျပီး တျခားခရီးစဥ္မ်ား လစ္ဟာမႈ ရွိသြားႏိုင္သည္ကိုလည္း မျဖစ္မေနကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားခဲ့ရ၏။ ထိုသို႔အခ်က္အလက္မ်ားေၾကာင့္ မိမိ၏ ပထမဆံုးသြားေရာက္မည့္ ခရီးစဥ္ကို ပခုကၠဴမွလြဲ၍ တျခားေဒသမ်ားကို စဥ္းစားခဲ့ရေတာ့သည္။

Read More...

article in mizzima Part 6

ႀကံဳရဆံုရ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး အၾကိဳကာလ (အပိုင္း - ၆)
ကိုေမာ္ | တနလၤာေန႔၊ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ ၂၀၀၉

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔ မနက္တြင္ မိမိသည္ ရဟန္းပ်ဳိသမဂၢ ေျမလတ္ေဒသဆိုင္ရာ အဖြဲ႔ဝင္ သံဃာမ်ားလည္းရွိၿပီး တႏွစ္တာ အေတြ႔အႀကံဳအရ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ၿပီး ျဖစ္ေနသည့္ မေကြးတိုင္း ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕သို႔ စတင္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။

မိမိအေတြ႔အၾကံဳအရ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕သည္ အမ်ဳိးသားေရး ႏိုးၾကားမႈ အားေကာင္းသည့္ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။


လြတ္လပ္ေရးေန႔ ေရာက္တိုင္း သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းေလာင္းလႉ ပြဲၾကီးကို တခမ္းတနား က်င္းပေလ့ရွိၿပီး လြတ္လပ္ေရးေန႔ မေရာက္မီ တလနီးပါးေလာက္ အလိုကပင္ အလႉခံထြက္မႈ၊ႏႈိးေဆာ္တိုက္တြန္းမႈ အစရွိသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ၿမိဳ႕နယ္အႏွံ ေက်းရြာပါ မက်န္ရေအာင္ ၾကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ေလ့ ရွိၾကသည္။ အလႉခံထြက္ရာ ခရီးလမ္းတေလွ်ာက္လံုး ဇာတိမာန္ အစရွိသည့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ထက္သန္ ေစႏိုင္ေသာ ေတးသီခ်င္းမ်ား အေျပာအဆိုမ်ားကို အသံုးျပဳကာ လွည့္လည္ အလႉခံေလ့ ရွိသည္။

မိမိေနခဲ့စဥ္ ကာလတြင္း လြတ္လပ္ေရးေန႔အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းေလာင္းမႈ အလႉဒါနကို ျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္ေတာင္းခံရာတြင္ အဆင္မေျပခဲ့ေၾကာင္း ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ေနာက္ပိုင္း ခ႐ိုင္အဆင့္၊ တိုင္းအဆင့္ထိ နာယက လူၾကီးမင္းမ်ား ၾကိဳးစားၿပီး ေဆာင္ရြက္ေတာ့မွသာ တလနီးပါးအလိုတြင္ အဆင္ေျပ ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရ၏။ သို႔ေသာ္ ဇာတိမာန္အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေတးသီခ်င္းမ်ား ဖြင့္ျခင္း၊ ေဟာေျပာျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္ထားသည္ဟုလည္း ဆိုၾကေသးသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္တမ္းအလႉခံေတာ့ ထိုသီခ်င္းေခြမ်ား၊ ေဟာေျပာမႈမ်ားျဖင့္သာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္ကား ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕သူ၊ ၿမိဳ႕သားမ်ား၏ ညီညြတ္မႈ ရလဒ္ပင္တည္း။

ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕တြင္ အဓိကအားျဖင့္ ေရႊေတာင္ ပါဠိတကၠသိုလ္၊ မဟာဓမၼိကာရာမ စမၸာယ္႐ုံ စာသင္တိုက္၊ ေရႊေစတီ ပါဠိတကၠသိုလ္ ဆိုၿပီး သံဃာအားေကာင္းသည္ စာသင္တိုက္ၾကီး (၃) တိုက္ ရွိသည္ဟု ေလ့လာမိသည္။ ထိုစာသင္တိုက္ၾကီးမ်ားထဲမွ ေရႊေတာင္ပါဠိတကၠသိုလ္သည္ သံဃာအား အေကာင္းဆံုးႏွင့္ အတိုးတက္ဆံုး စာသင္တိုက္ၾကီးျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္သံဃာ့မဟာနာယက (ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္) ဆရာေတာ္ၾကီးတပါးလည္း သီးတင္းသံုးလ်က္ ရွိသည္။

ေရႊေတာင္ပါဠိတကၠသိုလ္ႏွင့္ မဟာဓမၼိကာရာမ စမၸာယ္႐ံု စာသင္တိုက္တို႔သည္ ေရနံေခ်ာင္း-မေကြး ကားလမ္းမၾကီးေဘးတြင္ ေဘးခ်င္းကပ္တည္ရွိၿပီး သြားရလာရေကာင္းသည့္ အခ်က္အျခာ ေနရာျဖစ္သျဖင့္ သံဃာအား ပိုမိုေတာင့္တင္းလွသည္။ ေရႊေစတီပါဠိ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတိုက္ကေတာ့ သြားရလာရတာ အနည္းငယ္ ခက္ခဲၿပီး သံဃာအား ၁ဝဝ ဝန္းက်င္မွ် သီတင္းသံုးလ်က္ရွိသည္ဟု ထိုစဥ္က ေလ့လာမိ၏။ ထို႔အျပင္ စာသင္တိုက္ ရိပ္သာအားျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာ သီတင္းသံုးေနၾကသည့္ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားလည္း ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕တြင္း၌ အမ်ားအျပား တည္ရွိၾကသည္။

ေရနံေခ်ာင္းသို႔ မိမိေရာက္ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ အဖြဲ႔ဝင္သံဃာမ်ားကို မနက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ စုစည္းႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ၿပီး မိမိလာေရာက္ရသည့္ ကိစၥႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း အေျခအေန၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕ သံဃာေတာ္မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈ အေျခအေနမ်ားကို ေလ့လာမိေသာ အခ်က္အလက္ မ်ားအား အေျခခံကိုးကား၍ ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့သည္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း တက္ၾကြစြာ တံု႔ျပန္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ရွိခဲ့ၾကသလို၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာပင္ ျပန္လည္တံု႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ခရီးထြက္လို႔ အဆင္ေျပႏိုင္မည့္ သံဃာတခ်ဳိ႕ကို ေရြးခ်ယ္ေလ်ာက္ထားကာ ကိုယ္ကြ်မ္းက်င္ရာ တနည္းအားျဖင့္ - ကာလတခုၾကာမွ် အေျခခ် သီတင္းသံုးႏိုင္သည့္ ေဒသတခုျဖစ္ရာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ အေရာက္သြား၍ ထိုေဒသအတြင္းရွိ သံဃာထုအား အဓိကထား စည္း႐ံုးၾကရန္ အႀကံေပးေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ထို႔အတူ အဆင္သင့္ရင္ျဖင့္ ေဒသခံအျဖစ္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တာဝန္ယူႏိုင္မည့္ နယ္ခံသံဃာမ်ားကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္ထား၍ ကိုယ္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္းမ်ား ဖန္တီးထားၾကရန္ကို စီစဥ္ၿပီး ထိုေန႔ညေနမွာပင္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။

ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သည္ ေရနံေခ်ာင္းမွ ၄၄ မိုင္ခန္႔ ကြာေဝးၿပီး မိမိ၏ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္မွ် အေျခခ်ခဲ့သည့္ ေဒသျဖစ္သျဖင့္ ထိုစဥ္က ၿမိဳ႕တြင္းလႈပ္ရွားမႈ အေနအထားမ်ား ေပၚေပါက္လာတိုင္း ပူးေပါင္းပါဝင္မႈ အတိုင္းအတာတခုအထိ ရွိခဲ့ဖူးေသာ ေဒသလည္းျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ ၿမိဳ႕တြင္း အေနအထားမ်ားကို ေကာင္းစြာ နားလည္ထားမိသည္။

ေခ်ာက္ၿမိဳ႕တြင္ အထင္ကရအားျဖင့္ အေရွ႕ေငြေတာင္၊ အေနာက္ေငြေတာင္၊ ဆင္ျဖဴကြ်န္း၊ စလင္း၊ ဂုဏဝတီ၊ ပတၱျမားေတာင္၊ လယ္တီစာသင္တိုက္၊ ေရႊပံုေတာင္ စသျဖင့္ သံဃာအားေကာင္းသည့္ စာသင္တိုက္ၾကီးမ်ား အမ်ားအျပား တည္ရွိၾကသည္။ ထိုစာသင္တိုက္မ်ားထဲမွ အေရွ႕ေငြေတာင္ႏွင့္ အေနာက္ေငြေတာင္ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားသည္ ေခ်ာက္-ေရနံေခ်ာင္း ကားလမ္းမၾကီး၏ ဘယ္ညာႏွစ္ဖက္တြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထား ရွိၾက၍ သြားရလာရ လြယ္ကူလွသည္ဟု ဆိုရမည္။

လမ္းခရီးသြားလာႏိုင္မႈ အခက္ခဲဆံုးအားျဖင့္ တည္ရွိၾကသည့္ စာသင္တိုက္ၾကီးမ်ားသည္ စလင္းႏွင့္ ေရႊပံုေတာင္ စာသင္တိုက္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထိုစာသင္တိုက္ၾကီးမ်ားသည္ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ အထီးတည္း တည္ရွိၾကေသာ္လည္း ေခ်ာက္ၿမိဳ႕တြင္ စာသင္သားသံဃာ အမ်ားဆံုးႏွင့္ အတိုးတက္ဆံုး ေက်ာင္းတိုက္မ်ား ျဖစ္သည္။

ေရႊပံုေတာင္ႏွင့္ စလင္း ပရိယတၱိစာသင္တိုက္တို႔တြင္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ သုတၱန္၊ ဝိနည္း၊ အဘိဓမၼာ ဆိုသည့္ ပိဋကတ္ သံုးပံုကို အာဂံုေဆာင္ ေျဖဆိုေနၾကေသာ က်မ္းတတ္အေက်ာ္အေမာ္ ဆရာေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးၾကကာ စာခ်စာသင္ အလုပ္ခြင္ကို အထင္ကရအားျဖင့္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကသည္။ အျခား စာသင္တိုက္မ်ားတြင္လည္း စာေပပရိယတၱိအားျဖင့္ ဘြဲထူးဂုဏ္ထူးမ်ား ရရွိထားၾကသည့္ ဆရာေတာ္မ်ားက စာခ်စာသင္ အလုပ္မ်ားကို တစိုက္မတ္မတ္ ၾကိဳးစားအားထုတ္လ်က္ ရွိသည္။

ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ၿပီးၿပီးခ်င္း မိတ္ေဆြသံဃာေတာ္တခ်ဳိ႕ သီတင္းသံုးရာ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္း ေခတၱတည္းခိုႏိုင္ရန္ ဦးစြာပထမ ၾကိဳးစားခဲ့ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ စာသင္တိုက္မ်ားသည္ ဝါတြင္းကာလ ဧည့္သံဃာ (အာဂႏၲဳ-ရဟန္း) မ်ားကို အေၾကာင္းမဲ့ လက္ခံေလ့ မရွိျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေခတၱ တည္းခိုႏိုင္ေရးကိစၥ အဆင္ေျပေတာ့မွ သံဃာမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းဖန္ ရျပန္သည္။ ထိုသံဃာမ်ားမွတဆင့္ ေဒသတြင္း အေျခအေနမ်ားႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ၿခံဳငံုမိသည္ျဖစ္၍ ေရွ႕ဆက္သြားရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား ေဒသတြင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မည့္ အလားအလာ ရွိမရွိကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကရေတာ့သည္။ ထို႔အတူ ပခုကၠဴသံဃာေတာ္မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကိုလည္း အရိပ္အျမြက္အားျဖင့္ သိခဲ့ရ၍ မည္သို႔မည္ပံု ပံ့ပိုးကူညီကာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကမည္ကိုလည္း အဓိကထား ေဆြးေႏြးခဲ့ရေသးသည္။

စက္တင္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ေခ်ာက္ၿမိဳ႕) လူငယ္တာဝန္ခံ ကိုထြန္းၿငိမ္း (လက္ရွိ - အက်ဥ္းေထာင္) ကို သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုၿပီး ၿမိဳ႕တြင္းအေျခအေနနဲ႔ အျခား သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ေမးျမန္းစံုစမ္းျဖစ္ခဲ့သည္။

ကိုထြန္းၿငိမ္းမွတဆင့္ ပခုကၠဴသံဃာေတာ္မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈအေျခအေနမ်ားကို ထပ္မံသိရွိခဲ့ရၿပီး မိမိအေနျဖင့္ ထိုၿမိဳ႕သို႔သြားရန္ မသင့္ေတာ္သည့္ေနရာ ျဖစ္ၿပီဆိုသည့္ အၾကံကိုလည္း ရရွိခဲ့သည္။ ကိုထြန္းၿငိမ္းသည္ မိမိ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕၌ ေနစဥ္ကာလအတြင္း အထိမ္းအမွတ္ပြဲတခုတြင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရင္းက ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ ေအးေစတီဘုရား ေျခေတာ္ရင္း ေအးေစတီ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းဝင္းအတြင္းရွိ မိုးကုတ္ဝိပႆနာရိပ္သာတြင္ တရားအားထုတ္ေနသည့္ ပံုမွန္ေယာဂီတဦးလည္းျဖစ္၏။ ထို႔အတူ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ေနရာေဒသမေရြး၊ လုပ္ငန္းပံုစံမေရြး လိုအပ္ခ်က္ရွိလာတိုင္း ကူညီတတ္သူလည္း ျဖစ္သည္။

မိတ္ေဆြ သံဃာတခ်ဳိ႕၏ သေဘာထားအရလည္း ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွပင္ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည႔္ကာ ဆက္သြယ္လို႔ ရရွိလာသည့္ အခ်က္အလက္ေပၚ မူတည္၍ ဆက္လက္လႈပ္ရွားရန္ ဆႏၵရွိၾကသည္။ ၎တို႔၏ သေဘာထားမ်ားအရ ထိုေန႔ညေနအထိ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕တြင္းမွာပင္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ အဆက္အသြယ္ ျပဳလုပ္ႏိုင္မႈ အေနအထားသည္ကား မရွိခဲ့ေသးေပ။ ဤကာလအတြင္း စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းစကားတခု ေရာက္ရွိလာ၏။ ရဟန္းလား၊ သာမေဏလားဆိုသည္ကို အတိအက် မသိေသာ္လည္း သံဃာ ၂ ပါး ၾကိဳးခ်ည္႐ိုက္ႏွက္ခံရသည့္အျပင္ ေမတၱာပို႔သသည့္ သံဃာမ်ားလည္း ၾကမ္းတမ္းစြာ ႏွိပ္ကြပ္ခံခဲ့ရေသးသည္ဟု ၾကားသိခဲ့ရ၍ အေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ေဒါသထြက္ခဲ့ရသည္။

၇ ရက္ေန႔ နံနက္မွ မိမိသည္ မူလလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုသာ ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး ရန္ကုန္သို႔ အျမန္ျပည္ဆင္းႏိုင္ရန္ စီစဥ္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားမွ ပခုကၠဴအေရးအခင္းကို အဓိကထားၿပီး ဦးစားေပး ေတာင္းဆိုရန္ အၾကံျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ ဦးဂမၻီရႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ဆက္သြယ္ႏိုင္မႈသည္ကား မရွိေသးေပ။ ထိုအခ်က္ကို အဓိက ကိုင္စြဲလိမ့္မည္ဟု အမွန္ပင္ ယံုၾကည္ထား၏။

၈ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ မိမိသည္ မႏၲေလးတိုင္းအတြင္းရွိ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ မိတၳီလာၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ခရီးျပင္းႏွင္ခဲ့ေလသည္။ ထိုၿမိဳ႕မ်ားရွိ သံဃာတခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ ရည္ရြယ္ထားေသာ္လည္း လံုၿခံဳေရး အေနအထား က်ပ္တည္းလာမႈေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္တခ်ဳိ႕ လြဲေခ်ာ္မႈရွိခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိသည္ မိတၳီလာမွ သာစည္ဘက္သို႔ ကူးရန္ မိတၳီလာ ရထားဘူတာ႐ံုသို႔ ဆင္းခဲ့ရေတာ့သည္။

သာစည္သို႔ ထြက္မည့္ရထား မလာေသး၍ ဘူတာ႐ံုအနီးရွိ အေအးဆိုင္တခုတြင္ ထိုင္ရင္း ရထားအလာကို ေစာင့္ေနခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္ မိမိထုိင္ေနရာ စားပြဲဝိုင္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ စားပြဲဝိုင္းတခုသို႔ လူႏွစ္ေယာက္ ဦးတည္လာေနသည္ကို သတိထားမိသျဖင့္ စိုးရိမ္စိတ္ အနည္းငယ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည္။ ထုိလူႏွစ္ဦး၏ ပံုစံမွာလည္း ေတာင့္တင္းစြာ ရွိလွ၍ ကိုယ္ေနဟန္ အခ်ဳိးအစားက် လွပသည္ဟု ဆိုရမည္။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေျပာဆိုဆက္ဆံပံုမွာ အရာရွိႏွင့္ လက္ေအာက္ငယ္သား ဆက္ဆံေရး ျဖစ္သည့္အျပင္ အသံုးအႏႈန္း ပံုစံအရလည္း စစ္သား (သို႔) ရဲေထာက္လွမ္းေရးမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု သာမန္အျမင္ျဖင့္ အကဲခတ္ကာ နားစြင့္ေနလိုက္သည္။

ေနာက္ပိုင္းသူတို႔ ေျပာသံစကားမ်ား ေရေရလည္လည္ၾကားလိုက္ရသည့္အခါ တပ္ရင္းမႉးဆုိသူႏွင့္ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္လာသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရေတာ့သည္။ ထို႔အတူ သူတို႔တပ္ရင္းမႉး၏ ေမာက္မာရက္စက္မႈမ်ားကို အျပန္အလွန္ ရင္ဖြင့္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကို နားလည္မိ၏။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း တပ္ၾကပ္ၾကီးအဆင့္ႏွင့္ သာမန္တပ္သားအဆင့္ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ထို႔သို႔ နားလည္ၿပီးေနာက္ မိမိလည္း မလံုမလဲျဖစ္ကာ ထိုေနရာမွ အျမန္ထြက္ခြာရန္ စဥ္းစားရေတာ့သည္။ မိမိ၏ ခရီးစဥ္ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ လ႔ႈံေဆာ္စာမ်ား ဗီစီဒီေခြမ်ားႏွင့္ အျခား အခ်က္အလက္ မွတ္တမ္းတခ်ဳိ႕ ပါလာခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း အထူး ဂ႐ုစိုက္ကာ အရာရာကို သတိအေနအထား ရွိေနရ၏။

သို႔ေသာ္ စားပြဲဝိုင္းမွ မထမီမွာပင္ အရာရွိပံုစံေပါက္သည့္ ရဲေဘာ္မွ မိမိဘက္ကိုလွည့္ကာ “ဦးဇင္း .. ေဆးလိပ္ ဘုရား” ဟု ဆို၍ ေဆးလိပ္ဘူးကို ထိုးေပးၿပီး စကားစေလေတာ့သည္။ မိမိလည္း “ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္ပါဘူး ဒကာ” ဟုပင္ ဆို၍ ျငင္းပယ္လိုက္သည္။

ဗုဒၶဘာသာတေယာက္အေနျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါးအား ထိုသို႔ ျပဳမႈဆက္ဆံသည္ကို ယဥ္ေက်းမႈ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ႐ိုင္းလွသည္ဟု ဆိုစရာရွိေသာ္လည္း စစ္သားဘဝမွာ ယခုေလာက္ အဆင့္အတန္းအထိ ဘာသာတရားကို နားလည္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း အေတြ႔အၾကံဳအရ နားလည္မႈထားလိုက္ၿပီး ေျပလည္စြာပင္ ဟန္မပ်က္ဆက္ဆံခဲ့ရေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိအား ဘယ္ေက်ာင္းတိုက္မွာေနလဲ၊ ဘာစာေတြသင္ေနလဲ စသျဖင့္ ေမးျမန္းၿပီး “ဟိုတေန႔ကေတာ့ ပခုကၠဴက ကိုယ္ေတာ္ေတြ ခ်ကုန္ၿပီ။ ဦးဇင္းတို႔ေကာ ဘယ္လိုလဲ” ဟု ေမးလာ၏။

မိမိလည္း ထိုလူႏွစ္ေယာက္အား ယံုၾကည္မႈ မရွိေသး၍ “ဟုတ္လားဗ်၊ ဘယ္လိုေတြ ခ်ကုန္တာလဲ။ က်ဳပ္ေတာ့ အခု ဦးေလးဆီလာရင္း ခရီးလြန္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ အဲဒါေသခ်ာမသိရေသးဘူး။ ေျပာပါအံုးဗ်” ဟု စကာလမ္းေၾကာင္းေပးေတာ့ သူက ''အေသအခ်ာေတာ့ မသိပါဘူး'' တဲ့။ ''ဒါေပမဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြ ေမတၱာပို႔တယ္ဆိုလား၊ ဆႏၵျပၾကတယ္ဆိုလား၊ အဲလိုသဲ့သဲ့ေတာ့ ၾကားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးတခ်ဳိ႕ကို ဖမ္းတယ္၊ ႐ိုက္တယ္၊ ႏွိပ္စက္တယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ ၾကားမိတာ။ အေသအခ်ာ အတိအက်ေတာ့ မသိေၾကာင္း'' ဆို၏။

မိမိက “ေမတၱာပို႔တာေတာ့ တကယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဗုဒၵဘာသာတေယာက္ပဲ။ ေမတၱာပို႔တာေလာက္ ေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္း မရွိသေလာက္ကို ရွားမယ္ထင္တယ္ ဒကာေရ။ ဘုန္းၾကီးဆိုတာ အၿမဲတမ္း ေမတၱာနဲ႔ေနရတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲလိုဘုန္းၾကီးေတြကို ဖမ္းတယ္႐ိုက္တယ္ ဆိုတာေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး ထင္တယ္ေနာ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သင့္တင့္ေအာင္ေတာ့ ထိန္းမွျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ အဲလိုမဟုတ္လို႔ ဘုန္းၾကီးေတြ မခံႏိုင္ျဖစ္ရင္ေတာ့ တတိုင္းျပည္လံုး အေနအထားအရဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ စစ္သားေတြထက္ အင္အားမ်ားမယ္ ထင္တယ္ဗ်” ဟု ႐ိုး႐ိုးေလး ၿပံဳးၿပီးေျပာေတာ့ ေဘးက ရဲေဘာ္ေလးတေယာက္က “ဟုတ္တယ္ ဦးဇင္း။ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း အဲလိုၾကားေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးေတြလည္း ဘုန္းၾကီးထဲမွာ အမ်ားၾကီးရွိတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာဆိုရင္ ႐ိုက္တဲ့ေကာင္ေတြနဲ႔ နပမ္းလံုးမိမွာပဲ။ တကယ္ေတာ့ စစ္သားတိုင္းက မလြဲသာလို႔သာ စစ္တပ္ထဲေနရၿပီး ေသနတ္ကိုင္ထားရေပမယ့္ လူ႐ိုင္းေတြ မဟုတ္ၾကဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးေစခ်င္တယ္ ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ ဦးဇင္းတို႔ လုပ္ရမယ္ေနာ္။ ဦးဇင္းတို႔ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အင္အားမ်ားလာရင္ ဒီဘက္ကလည္း လက္ေလွ်ာ့မွာ။ အမ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာေတြပဲ။ ဒီေလာက္လည္း ႐ိုင္းၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သတိေတာ့ထားေပ့ါဘုရား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တပည့္ေတာ္တို႔ ဘဝက ကိုယ္ေတာ္တို႔ ကယ္မွ ျဖစ္မွာ” ဟူ၍ ေလးနက္စြာ ေျပာေလသည္။ မိမိကလည္း “ေအးဗ်ာ ဒီလိုပဲ တေျဖးေျဖးေတာ့ ျဖစ္လာရမွာေပါ့” ဟု ဆိုကာ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ရ၏။ ထို႔ေနာက္ သာစည္သို႔ ထြက္ခြာမည့္ ရထားဆိုက္လာ၍ မိမိလည္း ဘူတာ႐ံုအတြင္းသို႔ ဝင္ခဲ့ရေတာ့သည္။

Read More...

article in mizzima Part 7

ႀကံဳရဆံုရ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး အႀကိဳကာလ အပိုင္း - ၇
ကိုေမာ္ ၾကာသပေတးေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ 08 ရက္ 2009

စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္မွ မိမိသည္ သာစည္ၿမိဳ႕ရွိ ဒကာတဦးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရၿပီး ေျမလတ္ေဒသတြင္း ဆက္သြယ္ေရးကိစၥမ်ား လြယ္ကူေခ်ာေမြ႔ေစရန္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္း ခဲ့ၾကသည္။ လတ္တေလာ အေျခအေနသည္ မိမိတုိ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ကာလ အလြန္နည္း ေနၿပီျဖစ္သလို လံုၿခံဳေရးအရ အထူးဂ႐ုစိုက္ရမည့္ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔အတူ ခရီးစဥ္သည္ ဝါတြင္းကာလ ျဖစ္ေန၍ ခရီးသြားခြင့္ အကန္႔အသတ္ရွိသျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ကားႏွင့္ ရထားေပၚတြင္သာ ကုန္ဆံုးေစၿပီး ေဒသတခြင္ စံုလင္ေအာင္ လွည့္လည္ရေတာ့သည္။


ထိုစဥ္ အေျခအေနအရ ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ဘက္သို႔ကူးရန္ လတ္တေလာ အေရးႀကံဳလာ၍ ျမင္းၿခံသို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ရ၏။ ျမင္းၿခံတြင္လည္း မိမိ၏ လုပ္ငန္းစဥ္ကိစၥတခ်ဳိ႕ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေတြ႔ဆံုစရာရွိသည့္ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ လူပုဂၢဳိလ္တခ်ဳိ႕ကို ေတြ႔ဆံုႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားစီစဥ္ခဲ့ၿပီးမွ စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕သို႔ျပန္ခဲ့ရသည္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးေနာက္ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု ဖြဲ႔စည္းၿပီးေၾကာင္းႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို ဂဃနဏ သိရေတာ့၏။ ထိုအဖြဲ႔အစည္းကို ဦးဂမၻီရတို႔ ဦးေဆာင္ကာ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ၾကားသိရ၍ ေသခ်ာေအာင္ ဆက္သြယ္စံုစမ္းရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသည္ စာသင္သား သံဃာေတာ္မ်ား အမ်ားအျပား သီတင္းသံုးေနထိုင္ရာ ေဒသျဖစ္ၿပီး မိမိတို႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားရာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား သီတင္းသံုးရာ စာသင္တိုက္တခ်ဳိ႕လည္း ရွိထားခဲ့သည္။ သို႔ေပမဲ့ လံုၿခံဳေရး အေျခအေနအရ ဝင္ေရာက္ေတြ႔ဆံုႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့သည့္အျပင္ မိမိ၏ အေျခအေနပင္ မဟန္ျဖစ္ခဲ့ရ၏။

ထိုစဥ္က ခရီးသြားခြင့္အရလည္း ဝါတြင္းကာလျဖစ္၍ ၇ ရက္သာ ရွိသည္။ သို႔ျဖစ္၍ က်န္ရွိသည့္ ကိစၥရပ္တခ်ဳိ႕ကို မိတ္ေဆြတဦးထံ လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာ လဲႊေျပာင္းေပးခဲ့ၿပီး၊ မိမိ၏ လုပ္ငန္းစဥ္ကို အဆံုးသတ္ကာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွ မိုင္ ၂၀ ေက်ာ္ကြာေဝးသည့္ စေလၿမိဳ႕သို႔ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ စေလႏွင့္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕သြားရာ လမ္းမႀကီးကို ခ်ိတ္ဆက္ထားသည့္ မိုလာလမ္းခြဲအေရာက္ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္သို႔ ထြက္မည့္ကားကို လမ္းျဖတ္ေစာင့္ကာ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ဆင္းခဲ့ေလေတာ့သည္။

စက္တင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ မိမိသည္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ဦးဂမၻီရႏွင့္အဆက္အသြယ္ရရန္ အားထုတ္ရျပန္သည္။ ဦးဂမၻီရသည္ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု အဖြဲ႔ႀကီး ဖြဲ႔ၿပီးသည္ျဖစ္၍ လံုၿခံဳေရးအရ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ထားခဲ့သည္။

ထိုေန႔တြင္ လူတဦးထံမွ ဦးဂမၻီရတို႔ အေျခအေနတခ်ဳိ႕ကို ၾကားသိခဲ့ရၿပီး မိမိႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ ျပန္ရခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိမိ၏ ခရီးစဥ္ အေျခအေနမ်ား၊ ၿခံဳငံုသံုးသပ္ခ်က္မ်ားကို အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးၿပီး သံဃာ့တပ္ေပါင္းစုႀကီးမွ ေၾကညာထားသည့္ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔ကို စစ္အာဏာပိုင္မ်ားမွ အေၾကာင္းမျပန္ခဲ့ပါက သံဃာထု အင္တိုက္အားတိုက္ ထြက္ေပၚလာႏိုင္ေရးအတြက္ သံဃာတပါးႏွင့္အတူ လူငယ္တခ်ဳိ႕၏ ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ အားထုတ္ ရေတာ့သည္။

အကယ္၍ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေနာက္ဆံုးထား ေတာင္းဆိုမႈအား စစ္အာဏာပိုင္မ်ားမွ ဥေပကၡာျပဳ၊ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ပါက မိမိတို႔သံဃာထုအတြင္း စည္း႐ံုးလႈံ႔ေဆာ္ထားမႈကို အဆင္သင့္ ျဖစ္ေစရန္ အမာခံ သံဃာေတာ္မ်ားကို အဓိက စုေဆာင္း ခဲ့သည္။

ထိုစဥ္ မိမိတို႔အဖြဲ႔တြင္း အျငင္းအခုံ ေဆြးေႏြးရသည္မွာ အကယ္၍ နအဖ မွ မိမိတို႔ ေတာင္းဆိုသည့္အတုိင္း လိုက္ေလ်ာမႈ မရွိပါက ေမတၱာပို႔၊ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ၾကမည္ဆိုေသာ္ ဦးေဆာင္ခ်ီတက္မႈ အခန္းက႑ကို ဘယ္လိုဘယ္ပံု ဖန္တီးၾကမည္ ဆိုသည့္ကိစၥအား အဓိကထား ေဆြးေႏြး ခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ တူညီသည့္ အေျဖတခု သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရရွိဘဲ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

တခ်ဳိ႕သံဃာမ်ားကလည္း ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ရာတြင္ အေတြ႔အႀကံဳအရ အစဥ္အလာ ရွိၾကသူမ်ားကို အစီစဥ္တက် ဦးေဆာင္ေစခ်င္ ၾကသည္။ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မွ မည္သူ႔ ဦးေဆာင္မႈေနာက္ကို မည္သို႔ လိုက္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနရင္လည္း ထိုကိစၥသည္ ကစဥ့္ကလ်ားႏွင့္ အခ်ည္းအႏွီးသာ ျဖစ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္ၾက၏။

မိမိတုိ႔ကလည္း ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ၿပီး ဒီသံဃာထုအတြင္း၊ လူထုတြင္း ဆက္စပ္မႈ အေနအထားမ်ားကိုအခက္အခဲၾကားက ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ ထားရသည္ျဖစ္၍ ဒီပြဲတခုတည္းျဖင့္ မိမိတို႔ အင္အားစုမ်ားကို အင္တိုက္အားတိုက္ ထုတ္ေဖာ္လိုျခင္း မရွိေသးေပ။ အကယ္၍ ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲ အဆင့္ဟု ဆိုႏိုင္မည္ ရွိေသာ္ေတာင္မွ စဥ္းစားရဦးမည္ဟု မွန္းထား၏။

ထို႔ျပင္ မိမိတို႔အေနႏွင့္ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစုက ေၾကညာလႈံ႔ေဆာ္ထားသည့္ ကိစၥကို အားစမ္းပြဲတခုအျဖစ္သာ ရႈျမင္ထားၿပီးလည္း ျဖစ္သည္။ အလံုးစံုေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ေရရာေသခ်ာျခင္း မရွိေသးသည့္ အားစမ္းပြဲတခုကို အမာခံအင္အားမ်ား ျဖဳန္းတီးလိုက္သည့္ ပြဲတခုအျဖစ္ အေကာင္အထည္ ေပၚမသြားဖို႔ အဓိက ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ရသည္။

ထိုသို႔ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ဦးဂမၻီရႏွင့္လည္း ထပ္မံေဆြးေႏြးရာ ဦးဂမၻီရက “အရွင္ဘုရားတို႔အေနနဲ႔ အဓိက လုပ္ေစခ်င္တာက သံဃာထုတြင္း စည္း႐ံုးလႈံ႔ေဆာ္မႈကိုပဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္က်စ္လစ္စြာလုပ္ဖို႔ ေခါင္းထဲ အဓိက ထည့္ထားပါ ဘုရား။ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကေတာ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးအတြင္း ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီအတြက္ကပူစရာ မလိုပါဘူး။ အစဥ္အဆက္က တိုက္ပြဲအေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အမ်ားႀကီးပါ။ သူတို႔ေတြ အလိုလို ေရွ႕တန္းကို ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ အရွင္ဘုရားတို႔က လုပ္ေနၾက ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း ေရရွည္ျမႇဳပ္ႏွံႏိုင္ဖို႔သာ စိတ္ေစာထားၾကပါ''

''တပည့္ေတာ္တို႔ လုပ္တယ္ဆိုတာကလည္း တကယ္တမ္းေတာ့ အဖိႏွိပ္ခံ လူထုေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ထြက္ရပ္တယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပခ်င္တာ ပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ သာေစ၊ ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ နာေစဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး တပည့္ေတာ္တို႔မွာ မရွိသလို၊ မထားၾကဖို႔လည္း အထူးလိုအပ္တယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ သံဃာေတြ ေမတၱာပို႔မယ္ ဆိုတာလည္း ဒီသေဘာပါပဲ။ အားလံုးကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနေစခ်င္တာ တကယ့္စိတ္ထားပါ''

''အရွိအတိုင္းေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္တို႔က ကိုယ္နဲ႔အနီးကပ္ဆံုး ဆက္ဆံေနရတဲ့ ဆြမ္းဒကာ၊ ဒါယိကာမေတြကအစ က်ပ္တည္း ဆင္းရဲေနၾက တာမလို႔၊ မေနသာလို႔ ထလုပ္ေနၾကရတာ။ ဆူပူခ်င္လို႔၊ အာဏာလိုခ်င္လို႔၊ ေနရာလိုခ်င္လို႔ လုပ္ေနၾကတာမွ မဟုတ္ဘဲ။

ဒီမိုကေရစီရလည္း တပည့္ေတာ္တို႔ ဘုန္းႀကီးဆိုတာက ေနရာရဖို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္စရာမရွိ၊ အာဏာရဖုိ႔ဆိုတာလည္း စိတ္ထဲေတာင္ ထည့္မထား ပါဘူး။ အားလံုး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အဆင္ေျပၾကတယ္ဆိုရင္ပဲ တပည့္ေတာ္တို႔ ေပးဆပ္ရတာ တကယ္ တန္ဖိုးရွိလွၿပီလို႔ ဆိုရမယ္။

ဒီလို ေအးခ်မ္းမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို အေျခခံၿပီး ေမတၱာနဲ႔ခ်ဥ္းကပ္မွလည္း တပည့္ေတာ္တို႔ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းက သံဃာပီသမယ္။ ဒါကို ဘာသာေရး ရႈေထာင့္အရ ခ်ဥ္းကပ္နည္းလို႔လည္း ဆိုလို႔ရႏိုင္မယ္ ထင္တယ္ဘုရား။ တပည္ေတာ္ကေတာ့ ဒီအတိုင္းခံယူတယ္” ဟု ဆိုခဲ့၏။

ထိုသို႔ျဖင့္ မိမိတို႔၏ အဓိက လုပ္ငန္းစဥ္ကို ဦးဂမၻီရ အႀကံဳျပဳသည့္အတိုင္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရ ပါေတာ့သည္။

ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈလုပ္ငန္းစဥ္ တခ်ဳိ႕မွာ သံဃာေတာ္မ်ားအေနႏွင့္ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈ ရွိေနသည္ ဆိုသည္မွာ အမွန္တကယ္တြင္ ဘာသာေရးအား ႏိုင္ငံေရး၊ ေလာကီေရးရာမ်ားႏွင့္ ေရာေထြးသြားေစရန္၊ ဘာသာတရားကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ဝင္ဆံ့ ေစရန္၊ ႏိုင္ငံေရး ၾသဇာအရွိန္အဝါ ႀကီးမားရန္ အားထုတ္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါ။

အေျခအေနအရ နီးစပ္ရာ၊ စိတ္တူကိုယ္တူျဖစ္ရာ ရဟန္းခ်င္း စုစည္းမႈမ်ားမွေန၍ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ တိုင္းျပည္၏ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို စကားစပ္မိၾကရင္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္မႈမ်ားမွ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ဖိႏွိပ္အုပ္စိုးသူ စစ္အာဏာပိုင္ၾကား ေျပလည္ရာ ေျပလည္ေစေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းမ်ားကို ရွာေဖြမိခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ေသာ စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ားကို အေျခခံကာ သံဃာထုတရပ္လံုး လမ္းမေပၚထြက္ ေမတၱာပို႔ၾကြခ်ီႏိုင္ရန္အထိ အားထုတ္ခဲ့ၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

စိတ္အရင္းခံ အရဆိုရလွ်င္ မိမိတို႔၏ ျပည္သူမ်ား ဆင္းရဲေနၿပီ၊ တိုင္းျပည္ႀကီးတြင္ ဘာသာတရားကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး ကိုယ့္ျပည္သူကို လိမ္ညာ လွည့္ျဖားေနသည့္ အုပ္စိုးသူမ်ား တေန႔ထက္တေန႔ ဆိုးရြားလာေနၿပီ၊ လူတဦးခ်င္းစီ၏ကိုယ္က်င့္သီလေတြမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးစနစ္ တည္ၿငိမ္ေကာင္းမြန္မႈ မရွိသည့္အေပၚ အေျခခံၿပီး တစထက္တစ ယုတ္ေလ်ာ့က်ဆင္းေနၿပီ၊ ဤသည္မ်ားမွာ မိမိတို႔ ဘာသာ၊ မိမိတို႔ သာသနာ၏ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း လမ္းစမ်ားပင္။ ဤစနစ္ဆိုးႀကီးမ်ား၊ လက္နက္အားကိုး ဖိႏွိပ္မႈမ်ားသည္ လူသားအားလံုးအတြက္ သမိုင္းအစဥ္အဆက္ ေကာင္းခဲ့သည္မဟုတ္။ အားလံုးမွာ စနစ္တခုေပၚမွာပဲ မူတည္သည္။

ဤစနစ္ဆိုးႀကီးမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္ရန္ မေကာင္းမႈ၊ အကုသိုလ္အလုပ္မ်ားကို တားျမစ္ႏိုင္ေရး တာဝန္သည္လည္း ယခုလုိ သာသနာ့ ဝန္ထမ္း ရွင္ရဟန္းမ်ား အေပၚတြင္ အျပည့္အဝ တာဝန္ရွိလာၿပီဟု ေန႔စဥ္ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ရႈျမင္မိ ၾကျခင္းသည္ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္သည္။

ယခုလုိ ရႈျမင္သံုးသပ္မႈမ်ားမွေနၿပီး မွားယြင္းေနမႈမ်ားကို အမွန္ျပင္ရန္ တြန္းပို႔ိႏိုင္ေရးသည္ နီးစပ္ရာ၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးရာ သံဃာအခ်င္းခ်င္း စုေပါင္း လမ္းစရွာရင္း၊ ေလ့လာစူးစမ္းရင္းက ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢလို၊သံဃာ့သာမဂီၢလို၊ ေသာတုဇနဘိကၡဴလို၊ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစုလို အဖြဲ႔ၾကီးမ်ား၊ အသင္းအပင္းမ်ားႏွင့္ျဖစ္ၿပီး ညီညြတ္စြာ ပူးေပါင္း ပါဝင္ၾကသျဖင့္ ၂၀၀၇ သံဃာေတာ္မ်ား ေမတၱာပို႔လမ္းေလွ်ာက္ၾကြခ်ီမႈႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ ေပၚေပါက္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။

ဤသည္ကို ၾကိဳးစားေဖာ္ထုတ္ၾကတာကလည္း ျပည္တြင္းက အဖိႏွိပ္ခံလူထုႏွင့္ တသားတည္းရွိေနသည့္ စာခ်၊ စာသင္ အလုပ္ခြင္က ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဒီကေန႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္၊ ေနာက္တေန႔ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ ဒီလ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ ေနာက္လ ပတၱနိကၠဴဇၨန ကံေဆာင္ပြဲ ျဖစ္ရမည္ ဆိုသည့္ စိတ္ကူးမ်ိဳးႏွင့္ လုပ္ခဲ့ၾကျခင္း မဟုတ္ပါ။ အႏွိပ္ကြပ္ခံ သံဃာထုတြင္း၊ လူထုတြင္းကို လက္ေတြ႔က်က် အခ်ိန္ယူစည္း႐ံုးၿပီး မိမိတို႔ ကြ်မ္းက်င္ရာ ကာလေဒသအလိုက္ ဆက္စပ္လႈပ္ရွားမႈ အေနအထား မ်ားကို အခိုင္အမာတည္ေဆာက္ၾကၿပီးမွ လႈပ္ရွားမႈၾကီး စနစ္တက် ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ အားထုတ္ခဲ့ၾကတာပါ။

ဤေနရာမွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ ဆီေစ်းႏႈန္း အဆမတန္ျမင့္တက္လာသျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈႀကီး အေကာင္အထည္ ေပၚရန္အတြက္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ျဖစ္ေစသည္ဆိုသည္က အမွန္ေတာ့ လတ္တေလာ အေၾကာင္းအရင္းပါ။

ထိုအခ်က္အလက္မ်ား ျပည့္စံုမႈေၾကာင့္လည္း ၈၈၈၈ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုၾကီး ေနာက္ပိုင္းမွာ အႀကီးမားဆံုးႏွင့္ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး၊ သမိုင္းမွာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔မႈ အရွိဆံုး လူထုလူတန္းစား၊ အလြာအသီးသီး ပါဝင္ေသာ လႈပ္ရွားမႈႀကီးျဖစ္ခဲ့သလို ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ့ သမိုင္းမွာလည္း အခမ္းနားအဆံုးႏွင့္ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ျဖစ္ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေမတၱာပို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကြခ်ီမႈႀကီး တနည္းအားျဖင့္ အဖိႏွိပ္ခံ လူထုေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္မႈႀကီးပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြဟာ ေလာကီသား ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း၊ သံုးႏႈန္းေခၚဆိုၾကပံုအတိုင္း ခပ္ဆင္ဆင္ ျဖစ္သြားတာမ်ား၊ ရဟန္းေတာ္တပါးအေနႏွင့္ ဝိနည္းေတာ္အရ မသင့္ေတာ္စရာကိစၥေလးမ်ား ျဖစ္ခဲ့တာလည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါသည္။ ဤသည္က အမွန္ကမူ စစ္အုပ္စု၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားေၾကာင့္ အေျခအေနအရ မသင့္ေတာ္သည့္ ဘက္သို႔ ယိမ္းယိုင္သြားခဲ့ရျခင္းပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္မူ ဘာသာေရး ရႈေထာင့္မွေန၍ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

(ၿပီးပါၿပီ)

(ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမတိုင္မီ အနီးဝန္းက်င္မွ မိမိ ေတြ႔ႀကံဳျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္မ်ားကို တစိတ္တေဒသအားျဖင့္ ျပန္လည္ေရးသားတင္ျပသည့္ ႀကံဳရဆံုရ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး အႀကိဳကာလ ဤတြင္ ၿပီးပါၿပီ။)

(ထိုကာလမ်ားတြင္ မိမိသည္ စာသင္သား သံဃာတပါးအေနျဖင့္ သာသနာ့တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္ကား လူဝတ္ျဖင့္ နယ္စပ္ေဒသတေနရာ၌ ရပ္တည္ေနရၿပီျဖစ္သည္။)

Read More...